Δοκίμια για τη Λογοτεχνία

Στο δοκίμιο αυτό ο Όργουελ αναλύει το έργο του Ντίκενς, το τοποθετεί στο ευρύτερο πλαίσιο της εποχής του, αλλά τονίζει και τη σημασία και επιρροή του για τις μεταγενέστερες γενιές, και, παράλληλα, σκιαγραφεί την προσωπικότητα του μεγάλου αυτού συγγραφέα.

Η Ελισάβετ Αρσενίου, μέσα από τα δοκίμια του βιβλίου αυτού υποστηρίζει πως το έργο του Εμπειρίκου βρίσκεται πολύ κοντά στην εποχή μας, μια εποχή κατά την οποία η αλήθεια της ψυχής είναι πιο συναρπαστική από τις συμβατικές απεικονίσεις της και πως οι αντιλήψεις του ποιητή γύρω από το χρόνο και το χώρο συγκροτούν μια ολοκληρωμένη πρόταση για το μέλλον των πρωτοποριών.

Μια συλλογή αθησαύριστων κειμένων που εκφωνήθηκαν και γράφτηκαν για το θάνατο του Διονυσίου Σολωμού το ίδιο εκείνο έτος, το 1857. Κείμενα που δημοσίευσαν διαπρεπείς προσωπικότητες -νομικοί, κληρικοί, λογοτέχνες, δημοσιογράφοι- όχι μόνο από τον μουσόληπτο λαό των Επτανήσων, αλλά και από το σύνολο του ελληνικού κόσμου. Ο αποχαιρετισμός των συγχρόνων του συγκινητικός όπως ταιριάζει σε ποιητή του μεγέθους του.

Έρχεται πάντα μια μέρα που αμφιβάλλει κανείς αν η λογοτεχνία είναι πράγματι «σκοπιμότητα χωρίς σκοπό», όπως υπέθετε ο Καντ, αμφιβάλλει αν πράγματι είναι αυτόνομη και ηθικά άχρηστη, όπως εύλογα διακήρυσσε ο Όσκαρ Ουάιλντ. Η λογοτεχνία έχει τη συνήθεια να παραπέμπει σε κάτι έξω από τον εαυτό της και ποτέ δεν γράφτηκε, δεν διαβάστηκε και δεν κρίθηκε αποκλειστικά και μόνο με τα κριτήρια της τέχνης.