Πολιτικά

Όσο ο άνθρωπος μετατρέπει τα πάντα, άψυχα και ζωντανά, σε εργαλεία της δικής του ζωής, τόσο φουντώνει μέσα του η λαχτάρα της ένωσης με το περιβάλλον του. Σύμφωνα με τον Μπατάιγ, η θρησκεία συνιστά μια εξισορροπητική αλλά απατηλή απάντηση σε αυτή την αποξένωση, προσφέροντας μια ένωση πρόσκαιρη και αντιφατική προς την «πραγματική τάξη». Ούτε, όμως, και η σημερινή «απουσία του Θεού» έχει λύσει το πρόβλημα, καθώς η λύση δεν μπορεί να έγκειται μόνο στη συνειδητοποίηση της αποξένωσης και του απατηλού χαρακτήρα των όποιων θρησκευτικών απαντήσεων, μα απαιτεί τη ριζική ανατροπή του σκοπού της παραγωγής, την καθημερινή, έμπραχτη αμφισβήτηση του «ωφελιμιστικού» χαρακτήρα της.

Στο πλαίσιο του σχεδίου Ανάν σημαίνει πως όποιες αλλαγές γίνουν στο προτεινόμενο σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού, αυτές θα αφορούν σε επιμέρους λεπτομέρειες και δεν θα θίγουν τις βασικές αρχές του. Το παρόν βιβλίο θέλει να συμβάλει στο δημόσιο διάλογο για τη σκοπιμότητα και τη βιωσιμότητα της λύσης που ενδέχεται να προκύψει από την τρίτη (ή και, ίσως, τέταρτη) εκδοχή του σχεδίου Ανάν.

Κάποτε η κραυγή «άνθρωπος στη θάλασσα» υποχρέωνε την κοινότητα ενός καραβιού να επιστρατεύσει όλες τις υλικές και ηθικές της δυνάμεις για να σώσει αυτόν που κινδύνευε. Η επιστράτευση της κοινότητας ήταν ολοκληρωτική, εσωτερική, ενστικτώδης. Τι συμβαίνει, όμως, σήμερα, στο δικό μας σαστισμένο ταξίδι; Πώς αντιδρούμε στους τριγμούς του τέλους ενός κόσμου κωδίκων, πάνω στους οποίους στηρίχτηκε κάποτε ό,τι ονομάστηκε «ανθρώπινη συμβίωση»;