Πολιτικά

Σε πολυάριθμα κείμενά του, ο Άντον Πάνεκουκ, προσπάθησε να ξεκαθαρίσει τη φύση τού μπολσεβικισμού και της Ρωσικής Επανάστασης, για την οποία έδειξε πως, αν και αποτελούσε σημαντικό σταθμό στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, κατέτεινε εξαρχής σε ένα σύστημα παραγωγής που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κρατικός σοσιαλισμός ή κρατικός καπιταλισμός. Η Ρωσική Επανάσταση διεξήχθη κάτω από το λάβαρο του μαρξισμού και το μπολσεβίκικο κράτος θεωρήθηκε γενικά ένα μαρξιστικό καθεστώς. Για να καταδείξει την πραγματική φύση του «μαρξισμού του Λένιν», ο Πάνεκουκ επιχείρησε μια κριτική εξέταση των φιλοσοφικών του βάσεων.

Η μελέτη αυτή, που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα της μαρξιστικής σκέψης, δημοσιεύθηκε το 1923 ταυτόχρονα με το Ιστορία και ταξική συνείδηση του Γκέοργκ Λούκατς. Τα δύο βιβλία χτυπήθηκαν, αφορίστηκαν και καταδικάστηκαν από τη σοσιαλδημοκρατία και τον ορθόδοξο μαρξισμό. Ο Κορς, όχι μόνο δεν υπέκυψε στις επιθέσεις, αλλά στην επόμενη, οριστική έκδοση του κειμένου, που εκδόθηκε το 1930, επέκτεινε την κριτική της μαρξιστικής σκέψης στην κριτική της επαναστατικής ιδεολογίας του λενινισμού.

Η οργάνωση Σπάρτακος ιδρύθηκε από τη Ρὀζα Λούξεμπουργκ και το σύντροφό της Καρλ Λήμπκνεχτ, αμέσως μετά την έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ως αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας. Το κλίμα τρομοκρατίας της εποχής και η δραστηριότητα των μελών της οργάνωσης είχαν ως αποτέλεσμα να βρεθούν τα κυριότερα στελέχη της στη φυλακή. Εκεί έγραψε η Ρόζα Λούξεμπουργκ τα γεμάτα ανθρωπιά γράμματα μέχρι την απελευθέρωσή της από τον επαναστατημένο λαό το Νοέμβρη του 1918. Το κείμενο Τι ζητάει ο Σπάρτακος υιοθετήθηκε από το ιδρυτικό συνέδριο του Κ.Κ. Γερμανίας, που διεξήχθη δύο μήνες αργότερα, ως κατευθυντήριο όργανο της πολιτικής του δράσης.