MENUMENU
11,00 €
Η διαρκής αγωνία του Τολστόι για ένα σωτηριολογικό πρόταγμα το οποίο θα γλίτωνε τον κόσμο από τα δεινά του είναι το επικό στοιχείο που πράγματι μορφοποιεί το ύφος και το ήθος της γραφής του: τον επικό χαρακτήρα του αναρχικού χριστιανικού του οράματος για μιαν ηθική και ριζοσπαστική ζωή προς την έλευση της χάριτος.
10,00 €
Πώς συνδέεται η αρνητική ουτοπία του Όργουελ με τον μονοδιάστατο άνθρωπο της κριτικής θεωρίας του Μαρκούζε; Ο Όργουελ έγραψε το 1984 έχοντας μπροστά του μια συγκεκριμένη παραμορφωτική κομμουνιστική οργάνωση του κράτους, όπως αυτή εκφράσθηκε μέσα από τις «ενοράσεις» της σταλινικής τρομοκρατίας, και επιπλέον αντιμετωπίζοντας τον μέγιστο φόβο της ενδεχόμενης εξάπλωσής της στον Δυτικό κόσμο. Ο Αμερικανός φιλόσοφος Douglas Kellner φαίνεται να πιστεύει ότι μια διαφορετική και εκ του σύνεγγυς ανάγνωση του 1984 μπορεί να αποκαλύψει χαρακτηριστικά που αφορούν μια ευρύτατη περιοχή κοινωνικής οργάνωσης, η οποία, μολονότι δεν δομείται πάνω στα βιώματα του Όργουελ και της σταλινικής τρομοκρατίας, εντούτοις ανιχνεύεται με διαφορετικές μορφές μέσα στις σύγχρονες βιομηχανικές δομές. Στη μελέτη αυτή, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1984, ο Kellner επιχειρεί μια διαπόρευση της κριτικής της ιδεολογίας από την ανατομία των ολοκληρωτικών καθεστώτων στις δυστοπικές τους εκφάνσεις στην κριτική θεωρία του καταναλωτικού καπιταλισμού της Σχολής της Φραγκφούρτης.
Εξαντλημένο
Τα κείμενα που παρουσιάζονται στην παρούσα έκδοση προέρχονται από τον 5ο τόμο του Theory Culture & Society, που είναι αφιερωμένος στον μεταμοντερνισμό.
Το πρώτο εξ αυτών («Ο μεταμοντερνισμός ως κοινωνική θεωρία», του Ντάγκλας Κέλλνερ), γραμμένο στον απόηχο της μεγάλης διαμάχης για τον μεταμοντερνισμό, αποτελεί μια χρήσιμη εισαγωγή στο θέμα. Ο συγγραφέας, μετά από το συνοπτικό πρώτο μέρος τον δοκιμίου του, προχωρεί σε μια μακρά επισκόπηση τον φαινομένου ξεκινώντας από τις γαλλικές εκφάνσεις του (Μπωντριγιάρ, Λυοτάρ) και καταλήγοντας, αφενός, σε μια κριτική της κριτικής που ασκεί ο Χάμπερμας στον μεταμοντερνισμό από τη σκοπιά της Σχολής της Φραγκφούρτης και, αφετέρου, σε μια θετικότερη αντιμετώπιση της μαρξίζουσας ερμηνείας του μεταμοντερνισμού από τον Φρέντρικ Τζαίημσον ως «πολιτιστικής λογικής τον καπιταλισμού».
Στο δεύτερο δοκίμιο ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν πυροδοτεί με το ερωτηματικό του τίτλου του («Υπάρχει μεταμοντέρνα κοινωνιολογία;») μια σειρά σκέψεων που κατατείνουν στον ακριβέστερο προσδιορισμό της «μετανεωτερικότητας», μέσα στη φούσκα των πληθωριστικών «μετά-», που κατέκλυσαν τον χώρο της θεωρίας μετά την εξαγγελία του (αενάως αναβαλλόμενου) «τέλους της Ιστορίας».
Το τρίτο δοκίμιο («Πέραν της Προόδου: το Μουσείο και το Μοντάζ», του Νταίηβιντ Ρόμπερτς) έρχεται να αρθρώσει, μέσα από μια διαλεκτική σύζευξη του Μαλρώ και του Μπένγιαμιν, μιαν υπεράσπιση της τέχνης του παρελθόντος από μίαν απροσδόκητη «μεταμοντέρνα» σκοπιά: «Τώρα πού το φαντασιακό του μέλλοντος μάς προδίδει και η ουτοπία των δυνατών κόσμων έχει μεταβληθεί σε δυστοπικά οράματα φρίκης, η τέχνη του παρελθόντος γίνεται η μόνη διαθέσιμη διάσταση του χρόνου στην οποία μπορούμε να δραπετεύουμε από τη φυλακή του παρόντος».
10,00 €
Το δοκίμιο αυτό είναι μέρος της Πολιτικής του χρόνου, ενός πολυσχιδούς φιλοσοφικού, κοινωνιολογικού αλλά και φιλολογικού έργου του Peter Osborne, σχετικά με τον μοντερνισμό και τα κινήματα της Avant-Garde. Ο συγγραφέας επιχειρεί να ερμηνεύσει την αντοχή και τη διάρκεια του όρου «μεταμοντέρνο» στη σύγχρονη θεωρία, και υποστηρίζει πως πρέπει να αναζητούμε μια φιλοσοφική ερμηνεία, η οποία θα μας δώσει απαντήσεις στην παραδοξότητα της διερώτησης για ποιο λόγο τόσο διαφορετικοί στοχαστές, όπως ο Μπένγιαμιν, ο Χάιντεγγερ, ο Φουκώ, ο Χάμπερμας κ.ά., τίθενται κάτω από την ομπρέλα του μεταμοντέρνου.
10,00 €
Τα τέσσερα δοκίμια του Χορκχάιμερ που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό –«Ο Σοπενχάουερ σήμερα», «Θεϊσμός και αθεϊσμός», «Οι Γερμανοεβραίοι», «Η σύλληψη του Άιχμαν»– ανήκουν στην όψιμη, «θεολογίζουσα» παραγωγή του. Η επιφυλακτικότητα και ο σκεπτικισμός που προβάλλουν μέσα από αυτά για κάποιες κατακτήσεις της προόδου, διατηρούν την προγνωστική τους αξία ως προς το μέγεθος και το βάθος της εργαλειοποίησης όχι απλώς του Λόγου αλλά των πάντων.
12,00 €
Στα δοκίμια αυτού του βιβλίου εξετάζεται η σύγκρουση του πολιτικού και της κουλτούρας, ένα ζήτημα που δεσπόζει στις σύγχρονες διαμάχες γύρω από το φιλελευθερισμό. Ο Leo Strauss στο κείμενό του εξετάζει την έννοια του πολιτικού στον Καρλ Σμιτ, ο Benjamin Arditi ερευνά, επίσης διεξοδικά, αυτό το θέμα, όπως αναπτύσσεται τόσο από τον Σμιτ όσο και από νεότερους στοχαστές. Ο Christian Emden εντοπίζει τους κοινούς τόπους του Σμιτ και της Χάννα Άρεντ κυρίως γύρω από το ζήτημα της κρίσιμης κατάστασης, ή κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Το βιβλίο κλείνει με τη γνωστή κριτική του L. Strauss στον Σμιτ για την Έννοια του πολιτικού.
12,00 €
Η γνωστή τάση του Τόμας Μαν να εμπλέκει στη δομή της μυθιστοριογραφίας του τον δοκιμιακό λόγο εμφανίζεται εδώ αντεστραμμένη. Το δοκίμιό του «Γκαίτε και Τολστόι» έχει την υφή ενός πολυπρόσωπου αφηγήματος, όπου γύρω από τα πρόσωπα των δύο βασικών χαρακτήρων του, διαγράφονται διάφορες φιγούρες του εποχικού περίγυρου που καθόρισε την προσωπικότητά τους και καθορίστηκε από αυτήν.
10,00 €
Βαϊμάρη 1919-1933, το τοποχρονικό στίγμα όπου συνοψίζεται, υπό μορφήν φαύλου κύκλου το στερεότυπο: η εξαθλίωση παράγει φασισμό και ο φασισμός εξαθλίωση. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια πολύτιμη αποθησαύριση κειμένων τα οποία γράφτηκαν κατά την κρίσιμη εκείνη περίοδο, είτε από κάποιους που βρίσκονταν πιο κοντά στη σκηνή των διαδραματιζομένων είτε από άλλους που βίωσαν ή διαισθάνθηκαν τη μεγάλη περιπέτεια του τόπου τους και –μακροπρόθεσμα– του κόσμου ολόκληρου.
11,00 €
Στα δύο δοκίμια του βιβλίου αυτού, η Σούζαν Σόντακ επιχειρεί να αναδείξει το «πάθος του πνεύματος» ως το στοιχείο που ενώνει τον Αρτώ και τον Κανέττι. Εν συνεχεία, η παράλληλη ανάγνωσή τους, καταδεικνύει τις διαφορές μάλλον παρά τις ομοιότητες των δύο αυτών ιδιόρρυθμων συγγραφέων, με τον Αρτώ να φτάνει στην πλήρη σωματοποίηση της τέχνης, ενώ ο Κανέττι, μέσω μιας υπερόξυνσης του πνεύματος, οδηγείται σε μια δονκιχωτική άρνηση της σωματικότητας.
10,00 €
Στο βιβλίο αυτό παρατίθενται δύο δοκίμια που ανήκουν στο ίδιο θεματικό πλαίσιο «τέχνη και φασισμός». Το πρώτο αναφέρεται στη Λένι Ρίφενσταλ και το άλλο στο κινηματογραφικό έργο του Γιούργκεν Ζύμπερμπεργκ. Το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν για το σημερινό αναγνώστη έχει να κάνει με την ανίχνευση των αιτίων μιας διαφαινόμενης κατά τη δεκαετία του 1970 απενοχοποίησης κάποιων φωτογενών μορφών του φασισμού, των οποίων τα αίτια η Σόντακ εντοπίζει «στις νέες ευκαιρίες που δόθηκαν στην ιδέα του ωραίου» μέσα στην κοινωνία του θεάματος και του life style.
11,00 €
Στο δοκίμιο αυτό ο Όργουελ αναλύει το έργο του Ντίκενς, το τοποθετεί στο ευρύτερο πλαίσιο της εποχής του, αλλά τονίζει και τη σημασία και επιρροή του για τις μεταγενέστερες γενιές, και, παράλληλα, σκιαγραφεί την προσωπικότητα του μεγάλου αυτού συγγραφέα.
Εξαντλημένο
Τα ερωτήματα που τίθενται από τους συγγραφείς των δοκιμίων του βιβλίου, σχετικά με το θεωρησιακό και φιλοσοφικό πεδίο επί του οποίου αναπτύσσεται το κοσμοείδωλο του Βάλτερ Μπένγιαμιν, είναι πράγματι ουσιώδη και εγκλείουν τους ιδρυτικούς όρους των θέσεων του Μπένγιαμιν για την ιστορία, τη γλώσσα και την τέχνη μεταξύ άλλων.