Ελληνική Πεζογραφία

Όταν ακολουθείς μέχρις εσχάτων, αδιαφορώντας για το αν θ’ αφήσεις τα κόκκαλά σου στη διαδρομή, όταν έχεις απαλλαγεί εντελώς από την προσωπική σου βούληση… Τότε μπορείς να γεννιέσαι και να πεθαίνεις πολλές φορές, να είσαι ταυτόχρονα ένας και πολλοί, να κινείσαι ταυτόχρονα στη φαντασία και στην πραγματικότητα. Τότε ο κόσμος γίνεται τέχνη και η τέχνη κόσμος.

Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι πέντε ετών από το θάνατο του συγγραφέα. Συγκεντρώνονται σε έναν τόμο τα περισσότερα κείμενα από τα τρία βιβλία με τα πεζά του Μίλτου Πρωτογερέλλη, καθώς και μερικά ποιήματα.

«Τελευταία ξοδεύω ανόητα τον ελεύθερο χρόνο μου και με στεναχωρεί αυτό. Συχνά η λύπη μας οφείλεται στον ανόητο τρόπο με τον οποίο ζούμε. Οι ανοησίες μάς φθείρουν, το νιώθουμε και θλιβόμαστε. Κοινοτοπίες, θα μου πείτε. Συμφωνώ. Απλώς, θέλω να σας πω ότι σήμερα αντέδρασα.»

[…] Μιλούν με αποχρώσεις τελετουργικού
Σε ποιαν ραφή χωρίζεται ο χρόνος;
Τι μυρωδιά έχει το κόκκινο;
Το μωβ παλιού φακέλου;
ανάγκην από την κατοχή περιγραφών σε δόλια παραμύθια
σε δολιότερην ακμή αγάπης που παράδερνε
εις τον καρπόν κοιλίας και στο κύμβαλο
το εξωμήτριο νόθο της παρθένου
δίχως πεφωτισμένους κομπασμούς δίχως βαφτίσια
ήτοι τα γυάλινα χαράματα και η βαθύτατη εγκοπή που μισοφέγγει […]

Διαδρομές-καμουφλάζ συνιστούν όλες ανεξαιρέτως οι πορείες οχημάτων ή βημάτων ανά τον κόσμο – ας νομίζουν όσοι τις πραγματοποιούν πως καταλήγουν εκεί όπου υπολόγισαν… Μας είναι τόσο ξένες οι πράξεις μας; Ή ζούμε πολλές παράλληλες ζωές ταυτόχρονα, έστω και στη φαντασία μας; Κι αυτή η φαντασία γιατί είναι τόσο πιο πραγματική κι από την πιο αμείλικτη πραγματικότητα;