Ποιητικά

CACHÉS

 
Que l’on ne cherche pas à savoir
qui j’étais par mes actes et mes dires.
Un obstacle se dressait et transformait
mes actes et ma manière de vivre
bien des fois, quand j’allais parler,
un obstacle se dressait et m’arrêtait.
Mes gestes les plus inaperçus
et mes écrits les plus dissimulés-
Ce n’est que par eux que l’on me devinera
Mais peut-être que tant de soucis et tant d’effort
ne valent pas la peine pour me connaître.
Plus tard –dans une société plus parfaite-
quelqu’un d’autre, fait comme moi
apparaîtra certainement et agira librement.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ τον κόσμο 
Πριν απ’ την πτώση του.
Ξέρω μόνο την πτώση .
Γι’ αυτό καθημερινώς την εορτάζω.
Ιδίως τα μεγάλα φωτεινά μεσημέρια.
Όταν κάθομαι στις ερημωμένες πλατείες
Και χαϊδεύω με τα μάτια μου
Αυτά τα θρύμματα.
Τις απτότατες αποδείξεις
Της ζωής μου.
(Αφού ζωή είναι αυτό 
Που θρυμματίζεται.)

(ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ;)

 
Κουράστηκα με τα σημεία της στίξεως.

 
Θα καταργήσω τις τελειωτικές τελείες
τις υποχθόνιες παρενθέσεις
τα κόμματα που ορίζουν την ανάσα μου.

 
Θα καταργήσω τα ληστρικά εισαγωγικά
την τεμαχιστική μανία της παύλας
και το θαυμαστικό που μ΄ εξαπάτησε.

 
Θα επιτρέψω το πλησίασμα των λέξεων
θα ανατρέψω τις συντριπτικές έννοιες
θα μετατρέψω το ερωτηματικό σε βεβαιότητα.

 
Ας πει κι γλώσσα μια φορά τη γνώμη της.

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ

 
Από σειρήνες σκεπασμένες ή άλλο ηχητικό
Μαρτύριο, σ’ ένα μόνιμο πια πόλεμο,
Ή σαν ν’ ανήκουν ως κι αυτές στην Ιστορία
Οι φωνές απ’ τα τζιτζίκια σε δυο
Άνισους χρόνους —ζήσε ζήσε—
Γίνονται μυστικές φωνές· και διαφορετικά ειπωμένο
Φωνές που εσύ μονάχα ακούς σαν ένα χάρισμα
Σαν τα υπερφυσικά ακροάματα παλαιότερων καιρών.

 
Παρόμοια μυστικά κάποιες ώρες ακούς
Και τις φωνές απροσδιόριστων πλασμάτων μα υπαρκτών·
Και τόσο είναι εντονότερες αυτές
Όσο πιο απόμακρο αισθάνεσαι τον τερατώδη ορυμαγδό
Συντονισμένος στη μυστική σου ακρόαση·
Ως μέσα στον εγκέφαλό σου τις ακούς με σαφήνεια
Ο τελευταίος εσύ δέκτης φωνών.
Ας είναι εκείνες το μαρτύριό σου.