MENUMENU
16,00 €
ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ι
Δεν ξεχωρίζω πια τον ερχομό σου από την άνοιξη
το βάδισμά σου απ’ το άνοιγμα των λουλουδιών
τη νιότη σου από το χαμόγελό σου.
Δεν ξεχωρίζω το κορμί σου απ’ των περιβολιών το θρόισμα
την αφή σου απ’ την αφή όλου του κόσμου
τη γεύση σου απ’ τη γεύση των τρικυμισμένων μυστικών.
Δεν ξεχωρίζω πια τα μάτια σου
Μάτια; ουρανός; θάλασσα; αστέρια; – δεν ξεχωρίζω πια
Εσπαταλήθηκες πολύ μες στη ζωή μου.
11,00 €
[…]
Προσπάθησα πολλές φορές να εξηγήσω
ποια απελπισία οδηγούσε
κάθε φορά στη λάθος κίνηση,
κοιτούσα το ιδρωμένο χέρι σου μέσα στο χέρι μου
κι ένιωθα τον παλμό της καρδιάς του σπουργιτιού
που ήθελε να φύγει αλλά και να μείνει
[…]
10,00 €
ΕΝΟΙΚΙΟΣΤΑΣΙΟ
Γιατί να στριμωχτούμε σ’ αυτό το δυάρι
σ’ αυτό τον προπολεμικό αχυρώνα
δεν μπορούμε άραγε να έχουμε
λίγο στερέωμα, λίγο ουρανό παραπάνω
σ’ ένα ξέφωτο να δοκιμάσουμε ανάσες
δεν μπορούμε να μονιάσουμε
με ό,τι μας εξοντώνει
από τώρα μάλιστα,
προτού υπογράψουμε αυτό το πυκνογραμμένο
συμβόλαιο των εκβιασμών;
9,00 €
Μαύροι ειν’ οι αριθμοί
απ’ την αρχή στα ζάρια,
κουκκίδες, άνθρωποι πολλοί,
του κύβου ζωγραφάδια.
Μες στην λαϊκή μας γλώσσα,
βρίσκω μόνο την χαρά,
βρίσκω λέξεις, βρίσκω γρόσια,
και τον μαύρο μου γαμιά.
Τώρα, ψυχαναλυτή, στάθηκες
στα πόδια σου.
9,00 €
Νερόμυλος
Μνήμη Κώστα Μπαλάφα
Οι μυλόπετρες ριγμένες στο ποτάμι
Σκαλωμένες στα τόξα της γέφυρας
Αλευρωμένος μυλωνάς στο φαράγγι της μνήμης
Ξεχασμένος αγωγιάτης στην πόρτα τ’ ονείρου
Ξεφορτώνει το γέννημα φωτογραφία ασπρό-
μαυρη τραβηγμένη εδώ κι εξήντα χρόνια
Με αντάρα να περονιάζει τα κόκκαλα
10,00 €
δέρμα
[…]
5
και έτσι και αλλιώς;
.
με την τεμπελιά ουσία τα
χρήματα αναπαράσταση
των συναισθημάτων
την πραγματικότητα στην
ανάγκη και την έλλειψη
η αγάπη εξαρτάται από την
υποταγή σε ποια ψευδαίσθηση;
.
μαζί μ’ αυτά προσπαθεί κι
η μουσική να με κρατήσει
μακριά από τη σκέψη
7,00 €
Γ’
Κι όταν όλα σταματούν, όλα αρχίζουν, μ’ ακούς;
Όσοι έφυγαν έρχονται, βαριά, μ’ αργό καταπάνω, πάνω μου βάδισμα
Προσπερνούν και ακίνητοι τρέχουν
Με κοιτούν μ’ ένα γάβγισμα κόκκινο
Την ανάσα μου από κλάμα βαθύ παίρνουν
Και βογγούν και ξαφνιάζονται, σαν τα πουλιά να κρύψουν πού
Να δουν, να δουν τι; Την αλήθεια.
Τα τρομερά γραμμένα τους οι άνθρωποι, νύχτα φωνάζουν
στη σιωπή τους
Και το χέρι του ανέμου κρατούν
Ένα φύσημα όλοι μας στην πιο, την πιο, την πιο καταιγίδα.
8,00 €
ΑΝΤΙΚΡΥΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Τι σύννεφο το πρόσωπο του ανθρώπου
Ή μάλλον σύννεφα που απ’ την απόσταση
Μας στέλνουν μιαν ενιαία εικόνα
Και συνεπώς παρ’ όλη του την πολλαπλότητα
Το εμπιστευόμαστε για σκέτο.
Έτσι και το δικό σου – με την ώρα
Πήρε να διαιρείται, να σκορπά
Σε λίγα συννεφένια ράκη
Που ανάμεσά τους με κατάπληξη αντικρίζαμε
Να μεγαλώνει ολοένα το γαλάζιο.
2001
10,00 €
ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ
Κάλεσε αυτή τη φλόγα.
Έφτιαξε χώρο ανάμεσα
σε ξύλα παλιά και φορεμένα ρούχα
κι άφησε να περάσει μέσα η παγωνιά
που χτυπούσε την πόρτα.
Τα κουρασμένα χέρια
δέσαν σφιχτά τα δάχτυλα –
δεν ήταν τίποτ’ άλλο πάνω στο τραπέζι
εκτός
απ’ το χαμένο χρόνο.
Έφτιαξε χώρο
για να καλέσει αυτή τη φλόγα,
που άναψε μόνη της
από το θερμουργό
φλοιό της απουσίας.
10,00 €
ΤΟ ΤΙΚ ΤΟΥ ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΥ
Είναι το σημάδι της υποταγής ή της υπεροχής
ιδίως όταν βλέπει ξαφνικά να έρχεται προς το μέρος του
εκείνη η αλάνθαστη λέξη στιλέτο
να καρφωθεί με δύναμη στην καρδιά του
τότε φέρνει το δεξί χέρι του στο στήθος
ως να υποκλίνεται στον Αχέροντα των μυστικών του.
10,00 €
Τειχοσκοπία
λάϊνον χιτώνα
Στης μαιζονέτας του την πέτρινη θαμμένος κουστουμιά
για όσα κακά στον εαυτό του έχει κάνει
η αντίμαχή του μοίρα του προκάνει
βάσανο και γλυκειά παρηγοριά
ωραίας γειτόνισσας να βλέπει το χορό
όταν τα ρούχα στη βεράντα της απλώνει
ή όταν σκύβει να τινάξει το σεντόνι
της ομορφιάς της σπέρνοντας εικόνες στο κενό
10,00 €
(ΣΕΛΕΣΤΙΝΗ)
ΙΙΙ
Μου ’λεγε ο Περίπατος Γέροντας, θα δεις, oσονούπω θα
λιώσουν τα φτερά σου Στον πρώτο ασπασμό τα φτερά σου
θα λιώσουν σαν κεράκι ανάμεσα στα χέρια του Και εξ αιτίας
της παραφοράς του για σένα Τίποτε δεν ξέρεις
Εγώ τα ’ξερα όλα για μένα και
για κείνον τα ’ξερα όλα
Τον είδα σε ολόσωμο όνειρο τον είδα
στην ομίχλη ενός χαμόγελου βυθισμένο
Αλλά βαθιά σωπαίνοντας
επειδή ο έρως
Ακολουθούσα ως τη θάλασσα τα βήματά του
Κάτω οι πέτρες μοσκοβολούσαν λόγια
που μήτε τ’ άκουσε ποτέ κανείς
Κι αν τ’ άκουσε δεν τ’ άκουσε
μέσα σε άλλα λόγια κουρασμένα