Τέχνες

Τα κείμενα της συλλογής αυτής προέρχονται από τη ραδιοφωνική συνεργασία του Θόδωρου με το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ το 1988, οπότε για δεκαπέντε εβδομάδες εξέφραζε σκέψεις και απόψεις του, στα πλαίσια μιας εκπομπής, ανάμεσα σε άλλους σχολιαστές από διάφορες περιοχές της Τέχνης και της Επιστήμης.

Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται να δοθούν διευκρινίσεις για τη χρήση όρων και λέξεων όπως «σύγχρονη και νεοτερική τέχνη», «πολιτιστικό φαινόμενο», «νεοτερικότητα και μετανεοτερικότητα». Επίσης, αναπτύσσεται μια προβληματική για την τύχη του «τεχνικού προϊόντος και του αισθητικού αντικειμένου», ως συνύπαρξης και ως σημαινόντων στις «τεχνο-ηλεκτρονικές» κοινωνίες.

Στον τόμο αυτό δημοσιεύονται κείμενα, που βρέθηκαν στο αρχείο του Νίκου Εγγονόπουλου, συγκεντρωμένα κάτω από τον τίτλο Πεζά Κείμενα, και συμπληρώνονται από κάποια που απέδωσε η σχετική έρευνα σε εφημερίδες και περιοδικά. Θέματα των συγκεκριμένων δοκιμίων είναι η ποίηση, η ζωγραφική, η αρχιτεκτονική, η εκπαίδευση, το θέατρο, η πολιτική και η μουσική.

Στην πρώτη ενότητα του βιβλίου περιλαμβάνονται δέκα σημειώματα, αφιερωμένα στον καθορισμό των ορίων στη χρήση όρων, όπως «πολιτιστικό», «πολιτισμικό», «πολιτισμός». Η δεύτερη ενότητα αναφέρεται σε ορισμένες μεταβολές στον πολιτιστικό χώρο, στις τέχνες και στην πολιτιστική βιομηχανία∙ η τέχνη προσεγγίζεται ως κοινωνικό και πολιτιστικό φαινόμενο. Η τρίτη ενότητα είναι μια προκαταρτική ανάλυση για την ανάληψη πρωτοβουλιών, με σκοπό τη διοργάνωση μιας έκθεσης και το σχεδιασμό πολιτιστικής πολιτικής.

Το καλοκαίρι του 1962, ο Χίτσκοκ παραχώρησε μια ιδιαιτέρως εκτεταμένη συνέντευξη στον Φρανσουά Τρυφώ, με σκοπό αυτή να εκδοθεί σε βιβλίο. Ο Τρυφώ θεωρούσε τον Χίτσκοκ μια ιδιοφυία, έναν σκηνοθέτη που είχε προβληματιστεί πάνω στα μέσα της τέχνης του όσο λίγοι, εντούτοις δεν είχε ακόμα αναγνωριστεί όπως του άξιζε από τους κριτικούς. Η συζήτηση που προέκυψε στράφηκε γύρω από τις περιστάσεις μέσα από τις οποίες γεννήθηκε κάθε ταινία, την επεξεργασία και δόμηση των σεναρίων, τα ιδιαίτερα σκηνοθετικά προβλήματα κάθε ταινίας και την εκτίμηση του εμπορικού και καλλιτεχνικού αποτελέσματος από τον ίδιο το σκηνοθέτη, σε σχέση με τις αρχικές του προσδοκίες.