MENUMENU
Εξαντλημένο
ΤΑ ΕΡΑΣΜΙΑ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ μαραζώνει ό,τι καλό
Γι’ αυτό νωρίς μας το στερεί η αθανασία
Κι άλλοι για μας και μεις για τ’ άλλα όλο φτωχότεροι
Μάθαμε να γερνάμε με το δάκρυ
Σ’ όποια τζέπη κι αν ψάξουμε
Θα σύρουμε ξεδίπλωτο
Το προαιώνιο μαντίλι του σταθμού