Ποιήματα χωρίς Ιδιότητες

ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ
Έτσι τον λίγο εξαγοράζομαι καιρό,
έτσι κυλούν τα χρόνια· ώσπου – κάτι αλλάζει
κι έχω έναν σφάχτη, ένα βάρος στο πλευρό
κι ο χρόνος ο ίδιος τη Μορφή που με τρομάζει
παίρνει… Μα τώρα θα τη σώσω απ’ τα γυαλιά
κι από τα χιόνια που η ζωή έξω σκορπάει –
τώρα που τίποτα δεν είναι όπως παλιά:
Μπροστά μου όλη μου η ζωή ξαναπερνάει
όπως ο ήρως που έπλασα την έχει ζήσει –
γιατί αλλάξαμε σπαθιά, κι έχω νικήσει.