Όμηροι των Σκιών

Στα κείμενα του Γιώργου Βασιλάκου θεωρείται δεδομένη η ύπαρξη της κοινότητας ως συνθήκη γραφής, μιας κοινότητας φαινομενικά αινιγματικής αλλά ταυτόχρονα απολύτως αναγνωρίσιμης. Ο αφηγητής μιλά εξ ονόματος αυτής, είναι μέλος της, και υφολογικά κινείται επιδέξια από το ένα είδος στο άλλο, από τη φαρσοκωμωδία στον εφιάλτη και αντιστρόφως.