Ο Οδυσσέας Ελύτης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη) γεννήθηκε το 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης, αλλά η καταγωγή του ήταν από τη Λέσβο. Το 1914 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ, διέκοψε όμως τις σπουδές του το 1936 για να υπηρετήσει τη θητεία του στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών της Κέρκυρας. Το 1940 πολέμησε ως ανθυπολοχαγός στο μέτωπο της Αλβανίας. Από το 1948 έως το 1951 και από το 1969 έως το 1971 έζησε στο Παρίσι. Ο Ελύτης πρωτοεμφανίστηκε στα Γράμματα το 1935 με τη δημοσίευση ποιημάτων του στο περιοδικό Τα Νέα Γράμματα. Εκτός από την ποίηση, ασχολήθηκε και με το δοκίμιο, καθώς και με τη μετάφραση ποιητικών και θεατρικών έργων. Επίσης, δημιούργησε εικαστικές συνθέσεις, χρησιμοποιώντας κυρίως την τεχνική του κολάζ, πολλά από τα οποία εικονογράφησαν βιβλία του. Το 1960 τιμήθηκε με το A΄ Kρατικό Bραβείο Ποίησης. Το 1972 αρνήθηκε να παραλάβει το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας που είχε θεσπίσει η δικτατορία. Το 1979 βραβεύτηκε από τη Σουηδική Ακαδημία με το Βραβείο Νόμπελ, όντας ο δεύτερος Έλληνας, μετά τον Σεφέρη, που έλαβε την τιμητική αυτή διάκριση. Ποιήματά του μελοποιήθηκαν, μεταξύ άλλων, από τους Μ. Χατζιδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Γ. Μαρκόπουλο. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Πέθανε στις 18 Μαρτίου 1996.
