MENUMENU
11,00 €
(Το απόμερο κλάμα)
V
Το απόμερο κλάμα
Κι όμως σα να ’ταν χτες τα περασμένα…
Αυτή η θάλασσα που ανάσαινε κι ανέβαινε λυγώντας το κορμί της
ως το λαιμό μου και μέσα της χανόμουν
Κι ύστερα ο ήλιος να κυλάει σαν ξεχασμένη χάντρα στα ξύλινα
ζεστά πατώματα και τ’ αηδόνια του κήπου βυθισμένα στο πιο
λαμπρό σκοτάδι της φωνής τους
Σα να ’ταν χτες τα περασμένα
που εμπόδιο δε στεκόταν τ’ όνειρο μπροστά μου να περάσω
Όλα ανοιγμένα στην πανέμορφη πληγή
Καταρράκτες δακρύων και φως η αγάπη
Διάφανες πάνω στο κορμί μου οι μέρες Σα δέντρο πορφυρό
καιγότανε η δύση – εκεί στο κύμα μπροστά
Εκεί – στα χαμηλωμένα βλέφαρα της αγάπης
πάνω από όστρακα ξάφνου ανοιγμένα
Εκεί – στις χαμηλόφτερες βάρκες