Δοκίμια για τη Λογοτεχνία

Το δοκίμιο αυτό συνιστά μια ανάλυση της ζωγραφικής του ντε Κίρικο από ποιητική σκοπιά, με στόχο να καταδείξει ότι η πεμπτουσία των μεταφυσικών του έργων δεν είναι παρά ένα κράμα νοσταλγίας και ποίησης. Παράλληλα, επιχειρείται η ανάδειξη της βαθιάς επίδρασης της μεταφυσικής τέχνης στο επωαζόμενο τότε κίνημα του υπερρεαλισμού.

Δύο κείμενα που φιλοδοξούν να διαφωτίσουν το ερώτημα, γιατί ο Ντυκάς με το δεύτερο έργο του, τα Ποιήματα, αρνιέται και τον «Λοτρεαμόν» και τον Μαλντορόρ. Ποιες ήταν οι λογοτεχνικές και μη αιτίες αυτής της, φαινομενικά τουλάχιστον, τόσο ριζικής μεταστροφής; Πρόκειται για μεταμέλεια του ποιητή, που κατάλαβε πόσο λαθεμένη ήταν η προσπάθειά του να υμνήσει το Καλό τραγουδώντας το Κακό, ή, μήπως, τα σημάδια αυτής της αλλαγής προϋπήρχαν;

Η εργασία αυτή, κινούμενη εν πολλοίς σε ένα επίπεδο εμπειρικό, με πολλά παραδείγματα, θίγει, μεταξύ άλλων, θέματα όπως η ουσία του ποιητικού λόγου, η ιδιορρυθμία του μοντέρνου ποιητικού λόγου, η διαλεκτική σχέση παλαιού-καινούργιου, η αλλοτρίωση στην ποίηση, το ερώτημα αν το νέο, το καινοφανές έχει καθ’ εαυτό θετική αξία.