Οδυσσέας Ελύτης

«Είναι περίεργο, αλλά όσο και να περνάν τα χρόνια, μόλις βρεθώ κοντά σε θάλασσες, σε βράχια, σε πλεούμενα, ξαναδοκιμάζω το ίδιο αίσθημα οικειότητας που αισθανόμουνα πάντα από μικρό παιδί· κάτι το γνώριμο, και το φιλικό. Αυτό βέβαια οφείλεται στον τρόπο που πέρασα τα παιδικά μου χρόνια.»
Το κείμενο του βιβλίου αποτελεί καταγραφή της αυτοπαρουσίασης του Οδυσσέα Ελύτη, όπως αποτυπώθηκε στο ντοκυμαντέρ του 1980 Οδυσσέας Ελύτης.

«Γιατί πραγματικά ο Θεόφιλος για μας, όσο κι αν είναι βασικά ο ποιητής-ζωγράφος με τις συγκεκριμένες αρετές που θα εξετάσουμε όταν έρθει η ώρα, είναι και κάτι παραπάνω: είναι ο άνθρωπος-σύνδεσμος, η ζωντανή παύλα που μας ενώνει με την πιο αυθεντική πλευρά του αγνοημένου εαυτού μας. Είναι ένα είδος “κόμβος” όπου γίνονται οι αισθηματικές διασταυρώσεις ενός συνόλου που έμεινε επί αιώνες άφωνο.»

(ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΤΡΕΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ ΤΟΥ)

[…]

Τιμή στην ελαία, για την εγνωσμένη της φρόνηση.

Στην λουίζα, για την ευγενή της καταγωγή και τους λεπτούς της τρόπους.

Στο μάρμαρο, για το ένα κάτι απόλυτο που αντιπροσωπεύει.

Στον πευκώνα, για το απτό και μη της παρουσίας του.

Στο νεράντζι, για τον τρόπο που επέτυχε δέκα αιώνες αργότερα να συμπυ-

κνώσει τη σκέψη των Ιώνων.

Στον θαλασσινό βράχο, για την μνήμη των Πατέρων Πάντων.

Στο απλώς κυανό, για το απείρως παρόμοιο.

[…]

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω

Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ

γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα

Στ’ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ’ ομολογώ

Σαν να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα

Όσο κι αν κανείς προσέχει

όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

Το πλήρες κείμενο της Αποκάλυψης του Ευαγγελιστή Ιωάννη μεταγράφεται στα νέα ελληνικά από τον Οδυσσέα Ελύτη και παρουσιάζεται σε αντιπαραβολή με το πρωτότυπο. Όπως λέει ο ίδιος ο Ελύτης, μερικές λέξεις ή όρους, κάποτε και φράσεις ολόκληρες, προτίμησε να τις αφήσει με τη μορφή που έχουν στο πρωτότυπο, έτσι ώστε να μην αλλοιωθεί ο μυστικός και υπερβατικός χαρακτήρας του κειμένου.