Ποιητικά

Ταξινόμηση κατά:
  • Ποιήματα, 2 (1965-1974) Βαλαωρίτης Nάνος

    14,00 

    (ΚΥΡΙΟ ΣΩΜΑ)
    ΧΧΙ
    Αλλά εκεί με πρόσμενε αυτός που δε με γνώριζε
    Εκείνος που δε μ’ άφηνε να μπω στον εαυτό μου
    Μαύρο λιοντάρι μούγκριζε και μ’ έδιωχνε από μπρος μου –
    Μέσα στη λίμνη φάνηκε ο άλλος εαυτός μου
    Με μια γενειάδα κάτασπρη όπως του κοσμογέροντα
    Απ’ τα πριν γνωρίζοντας τη σκέψη μου μού απάντησε
    «Πρέπει να κάνεις τρεις φορές το γύρο του εαυτού σου
    Μια να σου φύγει η εντύπωση πως είσαι μόνο ένας
    Δυο για να δεις πως ήτανε άλλοι χιλιάδες μέσα σου
    Τρεις για να βρεις την άκρη σου το μέρος που τελειώνεις».
    Και σώπασε ο απέραντος που ήταν σαν πέτρα μέσα μου
    Και τρεις φορές ξεκίνησα και τρεις φορές επέστρεψα
    Αλλά δεν βρήκα τίποτα που κιόλας να μην το ‘ξερα
    Και κάθισα και θρήνησα για όλα αυτά που ήξερα
    Για κείνο που δεν ήμουνα στα μάτια του εαυτού μου.

  • Kαλούς Eνιαυτούς Mάρκο Ηλιοπούλου Ιουλίτα

    8,00 

    ΟΥΡΑΝΟΙ ΑΠΟ ΚΟΒΑΛΤΙΟ και μεγάλες πέτρες αι-
    ώνες τώρα Μάρκο που λατρεύω μυστικά στις Κε-
    χριές το πρώτο έψιλον με όμοια πριν των πεύκων
    κινήματα άνεμος και μετά ουρανός ανοιχτός ν’ α-
    φήσουν οι πετρίτες μεσάνυχτα το μέλλον τους στην
    κοιλιά μου.

  • Eκ Περάτων Λεοντάρης Βύρων

    9,00 

    VI

     

    Την καταδίκη μου ζητώ

    την ενοχή μου θέλω ν’ αποδείξω

    μα όλα τα δικαστήρια με αποπέμπουν δεν αναγνωρίζουν το έγκλη-

    μα της ύπαρξης

     

    Κι όμως η ύπαρξη είναι φονικό

    χρόνος αιμόφυρτος μ’ εξηνταδυό σφυριές που σέρνεται στις φλέβες

    μας

    σπαράγματα του αχανούς που έγιναν οι τρώγλες του «δικού» μας

    δήθεν χώρου

    σκηνώματα πεφιλημένων που περιβληθήκαμε για σώματά μας

    επαναλήψεις ξένων πεπρωμένων

    κι όλα όσα ονομάζουμε «σταθμούς της ζωής»

    όπου δεν ανταμώνουμε ποτέ μόνο χωρίζουμε

    διασχίζοντας και διαμελίζοντας ο ένας τον άλλον

    καθώς καθένας μας πορεύεται πάντα για αλλού

     

  • Ποιήματα, 1 (1944- 1964) Βαλαωρίτης Nάνος

    14,00 

    ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ
    Του Οδυσσέα Ελύτη
    […]
    Μπροστά μας είναι μια πόρτα σαν άνθρωπος
    Γιατί οι άνθρωποι είναι πόρτες κι αυτοί
    Άλλες κλειδωμένες κι άλλες ορθάνοιχτες και σε σπρώχνει
    Η περιέργεια να τις ανοίξεις η δίψα να τις διαβείς
    Και η ελπίδα σε τυραννάει πως ίσως κάποτε
    Από αυτές να ’τανε μια που θα σ’ έβγαζε στον ήλιο,
    Και μιαν άλλη που ’χε τα γιασεμιά της κρυμμένα
    Ή μια τρίτη που δεν μπόρεσες τότε να την ανοίξει
    Και τώρα είναι πια αργά, είναι αδύνατο να γυρίσεις
    Γιατί άλλαξε ο ποταμός τόσες φορές τα νερά του
    Και οι άνεμοι που φυσούν σε σπρώχνουν ολοένα μακρύτερα από την πατρική σου γη.

  • Tο Φως της Aγοράς Γραμμένος Τάκης

    8,00 

    (ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΟΤΗΤΑ)

     
    […]

     
    V

     
    Αχειροποίητος

     
    Ηλιακή μαγεία ζεστού φιλιού
    σ’ αυτή την πλατεία με το κλασικό παρελθόν.
    Σκέφτομαι αν αυτά τα πελώρια μάτια σου
    τα είχαν στα χέρια τους αυτοί
    που ψηφοθετούν τις αιωνιότητες
    τι χαραυγές ωραίες με λάμψεις
    και τι νερά λιμνών ασημένια
    θα βάζαν για τον φθινοπωρινό αέρα
    που κατεβαίνει από τις επάλξεις.

  • Aκαριαία Δενέγρης Τάσος

    12,00 

    ΣΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΤΑ ΦΥΛΛΩΜΑΤΑ

     
    Τα δέντρα πεντακάθαρα
    Οι γάτες ξαπλωμένες
    Και μεσ’ απ΄ τα φυλλώματα
    Δειλό το φως της μέρας.

     
    Εμίκρυνε το απόγευμα
    Κι είν’ όλα τόσο ωραία
    Που μου ’ρχεται να σκοτωθώ
    Γιατί δεν την αντέχω

     
    Όλη τη γύρω μου ομορφιά
    Τον ήλιο που ξεφτίζει
    Και την πικρή διαπίστωση
    Πως μέσα μου έχει σπάσει

     
    Αυτό το νόημα της ζωής
    Το βάρος της αγάπης.
    Κι ο φόβος τώρα κυβερνά
    Αν είναι ορισμός σας.

     
    27 Ιανουαρίου 1975