Ποιητικά

ΠΡΩΙΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΜΟ

 
Δ.

 
Το εγκώμιο, το ανεκλάλητο του αρχαίου βλέμματος
προς την ύλη, την πυρακτωμένη ελιά,
κύματα υπομνήματα της αγάπης προς τον κόσμο
στο Ηραίον αφουγκράζονται τις πέτρες –
μελάνωμα ή μελανιά στην πλάτη
που γύρισε απότομα στο όνειρο
κεφάλι αμετανόητο γι’ αστέρια και δικαίωση.

(ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ)

 
Ι

 
Κατασκευάζει ο καιρός προοπτικές αθανασίας
με τη μορφή αιμάτινων παραπετασμάτων στις πεδιάδες
άνοιξη νωρίς το απόγευμα
κυρίως στο ύψος των ανθέων του ηλίου
υπό την επήρειαν του βλέμματος του Θεού
και των κακών ανθρώπων που φωνάζουν τις απόψεις τους.

 
Κάθε τι εξηγεί τα πάντα
και ό,τι αποκαλείται νόημα ή λέξη
είναι πέταλο άνθους που τρέμει
και απορεί για την καταστροφή του καιρού.

 
(Άνοιξη ’92)

ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ

1
Η κόλαση είναι οι (Γ)άλλοι.

2
Η ιστορία του πολιτισμού
είναι μια αλληλουχία μεταφράσεων.

3
Η Τέχνη περιίπταται στις αγορές

4
Ο λόγος υπάρχει για να εξαργυρώνει τη σιωπή.

5
Ο μύθος
εκφράζει τις αναγωγές της απρόσωπης Ιστορίας
σε προσωπικό γεγονός.

6
Η ζωή, ως λογοτεχνικό είδος,
απαρτίζεται κυρίως από αστραπιαίες
μεταφορές.

7
Ο Θεός
είναι απλώς
το πρόσχημα της μοναξιάς

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ (β’)

 
Μπροστά σ’ ένα ανοιχτό παράθυρο, την ώρα που βασίλευε ο ήλιος,
Μέσα σ’ ένα βαθύ σαλόνι, πρόωρα σκοτεινιασμένο από ψηλά
Κι αγέρωχα έπιπλα, ώστε να μοιάζει με κρυψώνα θησαυρών,
Η μουσική ακουγόταν σαν εμπειρία αποκτημένη κιόλας
όσων ποτέ μας δεν θα ζούσαμε.

 
Βασίλεμα ή χαράματα, σκοτάδι ή μέρα, ενώ περνούν τα χρόνια,
Η μουσική φτάνει στ’ αυτιά σαν εμπειρία αποκτημένη
όσων ποτέ του κανένας δεν ζει
Αν επιλέξει για να ζήσει τον κοινό χρόνο των θνητών,
Σάμπως να υπήρχε κι άλλος – όπως καμιά φορά μοιαζει να
υπονοεί το πιάνο.

ΚΑΙΣΑΡ
(Αλλιώς, Βέρνερ Λέιο)
Ποιος να τολμήσει τώρα τη συνέχεια
υπέρκομψε ποιητή μου Καίσαρ Εμμανουήλ;
Αναζητώ τις μυστηριώδεις ολομόναχες κυρίες
δοκίμασα τους ριγηλούς πληθυντικούς
ψάχνω για μιούζικ χολ και για σαξόφωνα
για βάκιλους του Κοχ και ντεσπεράντος εμιγκρέδες
για διανοούμενους ρατέ και για ευπατρίδες
δίπλα σ’ αβρότατες εταίρες από μουσελίνα.
Χίμαιρες όλα, Καίσαρ
τώρα πια ρίχνουμε λιοντάρια
και τα τρων οι Χριστιανοί
χίμαιρες, Καίσαρ, όλα χίμαιρες
και μελλοθάνατες μας χαιρετούν·
πόσο μπορούσανε ν’ αντέξουν
σ’ ετοιμοπόλεμη κατάσταση μεσοπολέμου;

Ψάχνοντας τις ημέρες να σε βρω
ένα γράμμα κάθε βράδυ σου στέλνω
αν και ξέρω δεν διαβάζεις ποτέ
μία γλώσσα με δικό της αλφάβητο
που θα έχω ξεχάσει πριν το μάθεις