Θέατρο

Η σύγχρονη ισπανική μαύρη μουσική κωμωδία Είμαι Άσχημη είναι ένα «αντιαισθητικό μιούζικαλ», στο οποίο η κύρια ηρωίδα έρχεται αντιμέτωπη με την αποστροφή που προκαλεί στον περίγυρό της η ασχήμια της. Μέσα από σπαρταριστούς διαλόγους, οι συγγραφείς φωτίζουν, με άλλοτε σκωπτική, άλλοτε τρυφερή και άλλοτε σκληρή διάθεση, τον ψυχισμό της ηρωίδας.

Μια περιδιάβαση στο κλειστό περιβάλλον της σύγχρονης τέχνης, σε κάποιες ώρες της ζωής ενός καλλιτέχνη. Ο Τζεφ Κουνς δεν εμφανίζεται ποτέ, το έργο αρχίζει από την τρίτη πράξη, απουσιάζουν οι ρόλοι, οι διάλογοι, η δράση. Το έργο μιλά για το κιτς και την τέχνη, για φιέστες και αθλιότητες, για την αδηφαγία του φαίνεσθαι όπως και για την επιθυμία της αυθεντικότητας.

Στα έντεκα μονόπρακτα του βιβλίου αυτού εντοπίζονται οι βασικές επιρροές του Ματέι Βίζνιεκ. Ο υπερρεαλισμός, ο ντανταϊσμός, το θέατρο του παραλόγου και του γκροτέσκου, η ονειρική ποίηση, η λογοτεχνία του φανταστικού, ο μαγικός ρεαλισμός του λατινοαμερικάνικου μυθιστορήματος.

Μια νεαρή μοναχή γεννάει μέσα στο μοναστήρι, και επιμένει πως η εγκυμοσύνη της ήταν αποτέλεσμα αμώμου συλλήψεως. Η έρευνα που ακολουθεί για το συμβάν καταλήγει σε συγκρούσεις ανάμεσα στην ηγουμένη και την ψυχίατρο που έχει κληθεί στη μονή. Το θεατρικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Τζον Πιελμέιερ Η Αγνή του Θεού έκανε πρεμιέρα το 1982. Το 1985 έγινε κινηματογραφική μεταφορά του έργου, το σενάριο της οποίας έγραψε ο ίδιος ο Πιελμέιερ.

Η ιστορία αφορά σε μια ηθική γυναίκα, η οποία, όταν υποψιάζεται πως ο άντρας της είναι άπιστος, αποφασίζει να τον εγκαταλείψει. Ωστόσο, μέσα από μια σειρά ανατρεπτικών συμβάντων, αποκαλύπτεται πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται αρχικά. Το έργο συνιστά ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δραματουργικής τεχνικής του Όσκαρ Ουάιλντ, δηλαδή την αντιπαράθεση του κωμικού με το σοβαρό, ενώ σατιρίζει εύστοχα τα ήθη της βικτωριανής κοινωνίας.