Θέατρο

Μια περιδιάβαση στο κλειστό περιβάλλον της σύγχρονης τέχνης, σε κάποιες ώρες της ζωής ενός καλλιτέχνη. Ο Τζεφ Κουνς δεν εμφανίζεται ποτέ, το έργο αρχίζει από την τρίτη πράξη, απουσιάζουν οι ρόλοι, οι διάλογοι, η δράση. Το έργο μιλά για το κιτς και την τέχνη, για φιέστες και αθλιότητες, για την αδηφαγία του φαίνεσθαι όπως και για την επιθυμία της αυθεντικότητας.

Η ανατομία ενός κόσμου που παραπαίει δίχως έρμα. Ένα συναρπαστικό θρίλερ που προκαλεί ο φόνος μιας κοπέλας. Έξι πρόσωπα μιλούν, ερευνούν, καταθέτουν τη μαρτυρία τους. Όλοι εμπλέκονται στα γρανάζια που τους συντρίβουν. Μέσα από το μικρό οπτικό πεδίο του καθενός ανασυντίθεται, σαν από μόνη της, η ζοφερή ιστορία.

Στα έντεκα μονόπρακτα του βιβλίου αυτού εντοπίζονται οι βασικές επιρροές του Ματέι Βίζνιεκ. Ο υπερρεαλισμός, ο ντανταϊσμός, το θέατρο του παραλόγου και του γκροτέσκου, η ονειρική ποίηση, η λογοτεχνία του φανταστικού, ο μαγικός ρεαλισμός του λατινοαμερικάνικου μυθιστορήματος.

Μια νεαρή μοναχή γεννάει μέσα στο μοναστήρι, και επιμένει πως η εγκυμοσύνη της ήταν αποτέλεσμα αμώμου συλλήψεως. Η έρευνα που ακολουθεί για το συμβάν καταλήγει σε συγκρούσεις ανάμεσα στην ηγουμένη και την ψυχίατρο που έχει κληθεί στη μονή. Το θεατρικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Τζον Πιελμέιερ Η Αγνή του Θεού έκανε πρεμιέρα το 1982. Το 1985 έγινε κινηματογραφική μεταφορά του έργου, το σενάριο της οποίας έγραψε ο ίδιος ο Πιελμέιερ.

Η ιστορία αφορά σε μια ηθική γυναίκα, η οποία, όταν υποψιάζεται πως ο άντρας της είναι άπιστος, αποφασίζει να τον εγκαταλείψει. Ωστόσο, μέσα από μια σειρά ανατρεπτικών συμβάντων, αποκαλύπτεται πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται αρχικά. Το έργο συνιστά ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δραματουργικής τεχνικής του Όσκαρ Ουάιλντ, δηλαδή την αντιπαράθεση του κωμικού με το σοβαρό, ενώ σατιρίζει εύστοχα τα ήθη της βικτωριανής κοινωνίας.