Παιδική Λογοτεχνία

Μολονότι ο Κάφκα δεν έγραφε βιβλία «ειδικά» για παιδιά, σε αρκετά κείμενά του οι ήρωες είναι παιδιά, που ζουν σε τόπους της φαντασίας τους, που διηγούνται ιστορίες χωρίς αρχή και τέλος, σαν όνειρα που είδαμε πριν από καιρό και τα θυμόμαστε αμυδρά. Μερικά τέτοια κείμενα, αυτοτελή ή αποσπασματικά, είναι συγκεντρωμένα σε αυτό το βιβλίο. Μύθοι, ιστορίες για παράξενα ζώα και για παιδιά κλεισμένα μέσα στην απελπισία των μεγάλων.

Το πιο γνωστό και αγαπημένο από όλα τα Χριστουγεννιάτικα αφηγήματα του Κάρολου Ντίκενς, δεν εγκαινίασε μόνο το είδος της λεγόμενης «λογοτεχνίας των Χριστουγέννων», αλλά και καθιέρωσε το συγγραφέα της ως το γνησιότερο εκφραστή της φιλοσοφίας της αγάπης, της αδελφοσύνης και της κατανόησης. Κανείς άλλος δεν περιέβαλε με τόση τρυφερότητα μια ιστορία με φαντάσματα και ποτέ φαντάσματα δεν είχαν τόσο χιούμορ, δεν ανέδιδαν τόση ζεστασιά.

Η Μέρα ενός Αμερικάνου δημοσιογράφου στα 2889 γράφτηκε το 1889. Προφητικά, θα λέγαμε, η ανάγνωση του κειμένου μάς φέρνει πολύ κοντά στη σημερινή κοινωνία που θυμίζει αυτήν των ΗΠΑ. Η δεύτερη νουβέλα, Ο Αιώνιος Αδάμ, έχει σχέση με τις επιστημονικές σπουδές του Βερν. Προσπαθεί μέσα από το κείμενο να ανατρέψει τη Δαρβινική θεωρία της εξέλιξης, φέρνοντας τον ήρωά του αντιμέτωπο με τον πιθηκάνθρωπο.

Ο Γκαίτε έγραψε το Παραμύθι της Αλεπούς το 1793, όταν ο πόλεμος μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας μαινόταν και ο συγγραφέας βρισκόταν στο μέτωπο. Η Γαλλική Επανάσταση είχε ξεσπάσει και, επηρεασμένος από το κλίμα της εποχής, ο Γκαίτε δημιούργησε αυτό το κλασικό έργο, που παρουσιάστηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1916, μεταφρασμένο από τον μεγάλο μας ποιητή Γιάννη Γρυπάρη.