Ξένη Πεζογραφία

Κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος είναι η Κλέλια, γύρω από την οποία ζουν, κινούνται, φλυαρούν, χασομερούν, καπνίζουν, γελούν, μουρμουρίζουν, ζηλεύουν, τέσσερις άνδρες. Το μυθιστόρημα, ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από απλή εξιστόρηση συμβάντων. Από τη σύγκριση πραγματικότητας και φαντασίας γεννιέται ένας πίνακας με διπλό θέμα –το όνειρο των μακρών διακοπών και τη μεταφορά του αστικού βίου στην εξοχή–, όπου τα χρώματα είναι καθαρά, αμιγή, χωρίς το περιττό βάρος του ιμπρεσσιονιστικού φωτός. Είναι χρώματα που δεν υπάρχουν στη «φυσική» φύση, χρώματα που την αντιστρατεύονται.

Ο Λύκος είναι μια ιστορία περιπέτειας, θανάτου και εκδίκησης, με σκοτεινή ατμόσφαιρα και έκδηλα γοτθικό χαρακτήρα. Κατά τη διάρκεια ενός δείπνου, ο οικοδεσπότης, ένας Γάλλος ευγενής, διηγείται την ιστορία δύο μακρινών του προγόνων, δεινών κυνηγών, η απόπειρα των οποίων να πιάσουν έναν λύκο είχε τραγική κατάληξη. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται και άλλα διηγήματα του Μωπασσάν, που φανερώνουν τη δεξιοτεχνία του στο λογοτεχνικό αυτό είδος.

Η ιστορία ενός πίνακα, ενός ζωγράφου κι ενός συλλέκτη είναι απλά η πρόφαση για ένα παιχνίδι με καθρέφτες, όπου από ίλιγγο σε ίλιγγο βυθιζόμαστε γοητευμένοι. Το αληθινό και το ψεύτικο συγχέονται ή αλλάζουν ρόλους, και συχνά το ψεύτικο δείχνει πιο αληθινό. Ένα βιβλίο γεμάτο παγίδες, χιούμορ και ιδιοφυείς ανατροπές.