MENUMENU
14,70 €
Ο μονόλογος ενός ανώνυμου ακινητοποιημένου όντος (πιθανόν χωρίς χέρια και πόδια), ένα μείγμα αναμνήσεων και υπαρξιακών ερωτημάτων. Το έργο δεν έχει συμπαγή πλοκή και σκηνικό, ενώ παραμένει αδιευκρίνιστο, αν οι άλλοι χαρακτήρες που αναφέρονται είναι υπαρκτά πρόσωπα ή πλευρές του αφηγητή. Το τρίτο μέρος της τριλογίας του Μπέκετ που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του μοντερνισμού στη λογοτεχνία.
Εξαντλημένο
ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ
Ποια εξαίσια μουσική ξεχύνεται μεσ’ από το σώμα σου
και ποιο γαλήνιο τοπίο σε δέχεται μες στα νερά του
μαδώντας ένα τριαντάφυλλο το χέρι πέρασε
δοσμένο στην πιο μυστική ώρα, όταν γυμνώνεσαι ολότελα
και πέφτεις σαν τον λαχταριστό καρπό στην υγρή χλόη
Τι ώρα είναι αυτή που όλη σου η ζωή αθροίζεται
στον κανονικό χτύπο της καρδιάς, κάτω από το απλωμένο
υφάδι
ανάμεσα στα λυμένα μαλλιά και στον ασημένιο σταυρό του
κοιμάσαι πάνω στα πεθαμένα φιλιά του, κομμένα στο μάρμαρο
από το στόμα του προς τη ρευστή καθάρια μνήμη
Η ώρα η καλή που τα δάκρυα κυλούν πανικόβλητα
μπερδεύονται αιχμάλωτα στην ουσία της μοίρας σου
χαμένος στην υπόθεσή του, σχεδόν ανεμπόδιστος
για οποιαδήποτε πίστη
Εξαντλημένο
Οι τρεις κόρες ενός στρατιωτικού μένουν, μετά το θάνατό του, στον τόπο της τελευταίας του μετάθεσης, σε μια απομακρυσμένη και μουντή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας. Η νωθρή ζωή στη μονότονη αυτή επαρχία τις καταθλίβει και τις φθείρει ψυχικά. Όνειρό τους, η επιστροφή στη Μόσχα, την πόλη των παιδικών τους χρόνων, μια εξιδανικευμένη από τις αναμνήσεις πατρίδα, που συμβολίζει την απόδραση από το θλιβερό επαρχιακό μικρόκοσμο.
Εξαντλημένο
Πρόκειται για το πρώτο θεατρικό έργο του Αμερικανού δραματουργού Έντουαρντ Άλμπυ. Αφορά σε τυχαία συνάντηση δύο ανθρώπων διαφορετικής τάξης, που ξεκινά ως μια απλή καθημερινή συνομιλία και καταλήγει, μέσα από κλιμακούμενη ένταση, σε ένα δραματικό φινάλε. Στο έργο αυτό θίγονται σκληρά θέματα, όπως η αποξένωση, η μοναξιά, η έλλειψη επικοινωνίας, οι κοινωνικές ανισότητες.
14,20 €
Το να ρωτήσουμε ποιος ή τι είναι ο αναμενόμενος Γκοντό δεν έχει κανένα νόημα. Ο Γκοντό δεν είναι τίποτε άλλο από το όνομα του γεγονότος ότι η ζωή που συνεχίζεται άσκοπα παρερμηνεύει την παρουσία της σαν αναμονή. Η θετική στάση των δύο προσώπων, του Εστραγκόν και του Βλαδίμηρου, αποτελεί μια διπλή άρνηση: πρόκειται για την ανικανότητα να αναγνωρίσουν τη δίχως νόημα θέση τους. Η ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνεται από τα λόγια του ίδιου του Μπέκετ, πως δεν τον ενδιαφέρει τόσο ο Γκοντό όσο το «περιμένοντας».
Εξαντλημένο
ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…