Αναζήτηση

  • Twain Mark

    Ο Mark Twain (πραγματικό όνομα: Samuel Langhorne Clemens) γεννήθηκε στη Φλόριντα το 1835. Μεγάλωσε στην πόλη Hannibal στις όχθες του Μισισιπή. Εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία δώδεκα ετών. Εργάστηκε ως στοιχειοθέτης, τυπογράφος, κυνηγός χρυσού, δημοσιογράφος, σκιτσογράφος, πλοηγός ποταμόπλοιου, καθώς και ως γραμματέας του κυβερνήτη της Νεβάδα. Υπήρξε, επίσης, εξαιρετικά δημοφιλής ομιλητής, παρουσιάζοντας χιουμοριστικούς λόγους, οι οποίοι θεωρούνται σήμερα πρόδρομοι του stand-up comedy. Στο συγγραφικό του έργο, το οποίο του χάρισε τη διεθνή αναγνώριση κατά τη διάρκεια της ζωής του, συμπεριλαμβάνονται μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα, δοκίμια και ταξιδιωτικά βιβλία. Πέθανε στο Redding του Κονέκτικατ το 1910.

  • Aragon Louis

    Ο Louis Aragon (πραγματικό όνομα: Louis Andrieux) γεννήθηκε το 1897. Πιθανότερος τόπος γέννησής του θεωρείται το Παρίσι. Γράφτηκε στην Ιατρική, αλλά διέκοψε τις σπουδές του για να υπηρετήσει στον γαλλικό στρατό κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνδέθηκε με το κίνημα του ντανταϊσμού και υπήρξε, επίσης, ένας από τους πρωτεργάτες του κινήματος του σουρεαλισμού. Το 1927 έγινε μέλος του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο εβδομαδιαίο λογοτεχνικό περιοδικό Les Lettres Françaises, καθώς και στα έντυπα του Κομμουνιστικού Κόμματος L’Humanité, Ce soir και Commune. Συμμετείχε, επίσης, στην ίδρυση του περιοδικού Littérature. Υπήρξε διευθυντής του εκδοτικού οίκου Editeurs Français Réunis. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, έλαβε ενεργό μέρος στη γαλλική Αντίσταση. Το 1950 εκλέχθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Στο συγγραφικό του έργο συμπεριλαμβάνονται μυθιστορήματα, δοκίμια και ποιήματα. Πέθανε το 1982 στο Παρίσι.

  • Saint-Exupéry Antoine de

    Ο Antoine Marie Jean-Baptiste Roger, comte de Saint-Exupéry, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στη Λυών το 1900. Παρακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικής ως ακροατής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Παράλληλα με την έκτιση της στρατιωτικής του θητείας, πήρε το δίπλωμα του χειριστή αεροσκάφους. Το 1926 δημοσίευσε σε ένα λογοτεχνικό περιοδικό το πρώτο του διήγημα με τίτλο Πιλότος πολέμου. Ως πιλότος συνέβαλε στη διεύρυνση της υπηρεσίας του αεροπορικού ταχυδρομείου. Παράλληλα, συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα ως δημοσιογράφος. Συμμετείχε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ως πιλότος της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας. Ύστερα από την ανακωχή, μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη. Το 1943 εντάχθηκε στην Ελεύθερη Γαλλική Πολεμική Αεροπορία, στη Βόρειο Αφρική. Στο συγγραφικό του έργο συμπεριλαμβάνονται μυθιστορήματα, διηγήματα και δοκίμια. Τιμήθηκε με πλήθος βραβείων, μεταξύ των οποίων το Παράσημο της Γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής και το Prix Femina. Εξαφανίστηκε πετώντας πάνω από τη Μεσόγειο, κοντά στη Μασαλία, το 1944.

  • Ruzante

    Ο Ruzante ή Ruzzante (πραγματικό όνομα: Angelo Beolco) γεννήθηκε το 1496 ή το 1502 στην Πάδοβα ή στην Pernumia. Μετά το θάνατο του πατέρα του, το 1524, έγινε διαχειριστής της οικογενειακής περιουσίας. Τα πρώτα του έργα υπήρξαν πιθανώς τα λεγόμενα «mariazi», αυτοσχέδια σκετσάκια, τα οποία παρουσίαζε και σκηνοθετούσε ο ίδιος σε γαμήλια πάρτι. Τα έργα του ανέβηκαν, αρχικά, στη Φεράρα και, κατόπιν, στην κατοικία του ευγενή Cornaro. Το La Pastoral υπήρξε το πρώτο θεατρικό έργο του, το οποίο εκδόθηκε μεταξύ 1517 και 1520. Χρησιμοποιώντας, αρχικά, τη διάλεκτο της Πάδοβα και, στα μεταγενέστερα έργα του, τη βενετική διάλεκτο, ο Ρουτζάντε έγραψε κυρίως χιουμοριστικούς και συνάμα ρεαλιστικούς μονολόγους, σχετικά με τις δυσκολίες της καθημερινής αγροτικής ζωής. Θεωρείται ένας από τους προδρόμους της Commedia dell’Arte. Πέθανε το 1542 στην Πάδοβα.

  • C. P. Cavafy Poémes Inédits (1882-1923) Καβάφης Κ. Π.

    10,00 

    CACHÉS

     
    Que l’on ne cherche pas à savoir
    qui j’étais par mes actes et mes dires.
    Un obstacle se dressait et transformait
    mes actes et ma manière de vivre
    bien des fois, quand j’allais parler,
    un obstacle se dressait et m’arrêtait.
    Mes gestes les plus inaperçus
    et mes écrits les plus dissimulés-
    Ce n’est que par eux que l’on me devinera
    Mais peut-être que tant de soucis et tant d’effort
    ne valent pas la peine pour me connaître.
    Plus tard –dans une société plus parfaite-
    quelqu’un d’autre, fait comme moi
    apparaîtra certainement et agira librement.

  • Molière

    Ο Molière (πραγματικό όνομα: Jean-Baptiste Poquelin) γεννήθηκε το 1622 στο Παρίσι. Μολονότι τα στοιχεία σχετικά με τη μόρφωσή του είναι ελλιπή, ο Μολιέρος πρέπει να σπούδασε νομική και να εργάστηκε, αρχικά, ως δικηγόρος. Το 1643 υπήρξε συνιδρυτής του θιάσου Illustre Théâtre, ο οποίος χρεοκόπησε το 1645. Κατόπιν εντάχθηκε στο θίασο του Dufresne, με τον οποίο περιόδευσε, για τα επόμενα δεκατρία χρόνια, στη γαλλική επαρχία. Μετά την επιστροφή του στο Παρίσι το 1658, ανέβασε τα έργα του με το «Θίασο του Κυρίου» σε διάφορες σκηνές, μεταξύ των οποίων το θέατρο του Petit-Bourbon και του Palais-Royal. Το 1665 ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ απένειμε στο θίασό του τον τίτλο του «Θιάσου του Βασιλιά». Στα θεατρικά του έργα συνδύασε στοιχεία από την Commedia dell’arte με την πιο εκλεπτυσμένη γαλλική κωμωδία. Πέθανε το 1673 στο Παρίσι.

  • O Mαλόν Πεθαίνει Mπέκετ Σάμουελ / Beckett Samuel

    14,00 

    Στο δεύτερο μέρος της τριλογίας του Μπέκετ κεντρικός ήρωας είναι ο Μαλόν, ο οποίος ενδέχεται να είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Μολλόυ, κάτι που μένει αδιευκρίνιστο από το συγγραφέα. Ο χαρακτήρας αυτός απευθύνει στον αναγνώστη τους συλλογισμούς του, κατά τη διάρκεια της αναμονής του θανάτου του.

  • Θεωρία της Θρησκείας Μπατάιγ Ζωρζ / Bataille Georges

    13,80 

    Όσο ο άνθρωπος μετατρέπει τα πάντα, άψυχα και ζωντανά, σε εργαλεία της δικής του ζωής, τόσο φουντώνει μέσα του η λαχτάρα της ένωσης με το περιβάλλον του. Σύμφωνα με τον Μπατάιγ, η θρησκεία συνιστά μια εξισορροπητική αλλά απατηλή απάντηση σε αυτή την αποξένωση, προσφέροντας μια ένωση πρόσκαιρη και αντιφατική προς την «πραγματική τάξη». Ούτε, όμως, και η σημερινή «απουσία του Θεού» έχει λύσει το πρόβλημα, καθώς η λύση δεν μπορεί να έγκειται μόνο στη συνειδητοποίηση της αποξένωσης και του απατηλού χαρακτήρα των όποιων θρησκευτικών απαντήσεων, μα απαιτεί τη ριζική ανατροπή του σκοπού της παραγωγής, την καθημερινή, έμπραχτη αμφισβήτηση του «ωφελιμιστικού» χαρακτήρα της.

  • Ο Παπαλάνγκι Oι λόγοι του φύλαρχου Τουιάβιι από το νησί Τιαβέα του Νότιου Ειρηνικού

    Εξαντλημένο

    Παπαλάνγκι, σύμφωνα με τον Έριχ Σόερμαν, ιεραπόστολο στα νησιά Τιαβέα του Ειρηνικού, είναι το όνομα που δίνουν οι «άγριοι» στον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος ζει στον ίδιο χώρο με πολλούς συγκατοίκους (πολυκατοικία) χωρίς να ξέρει τους διπλανούς τοιυ, διαβάζει τα πάντα επειδή, δήθεν, τον αφορούν, προσπαθεί να φύγει με τις μηχανές το Σαββατοκύριακο για να γλιτώσει από την προσδιορισμένη και περιχαρακωμένη ζωή του και, μ’ αυτόν τον τρόπο, δικαιολογεί την αλλοτριωμένη καθημερινότητά του.

  • Ασκήσεις Ύφους Κενώ Ραιημόν / Queneau Raymond

    Εξαντλημένο

    Με πόσους τρόπους μπορεί να περιγραφεί ένα ασήμαντο επεισόδιο, από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, στην καθημερινή μας ζωή; Με 99, απαντά ο Ραιημόν Κενώ. Οι Ασκήσεις ύφους, ένα από τα πιο διασκεδαστικά και πρωτότυπα βιβλία, αποτελούνται από 99 παραλλαγές του ίδιου επεισοδίου, από τις οποίες σημειώνουμε ενδεικτικά: τη φιλοσοφική, την παραλλαγή σε δεκαπεντασύλλαβο, τη μάγκικη, τη σημειολογική και την (εντελώς) αναπάντεχη, με την οποία κλείνει το ξεκαρδιστικό αυτό βιβλίο των εκπλήξεων.

  • Μολλόυ Mπέκετ Σάμουελ / Beckett Samuel

    Εξαντλημένο

    Το πρώτο μέρος της καυστικής και ταυτόχρονα απολαυστικής τριλογίας του Σάμουελ Μπέκετ, μας συστήνει τον Μολλόυ, που αποδρά από τη φυλακή όπου βρίσκεται και ξεκινά μια διαδρομή σε αναζήτηση της μητέρας του. Αργότερα, μη κατονομασμένες αρχές, αναθέτουν σε έναν άλλο χαρακτήρα, τον Ζακ Μοράν, να αναζητήσει το δραπέτη Μολλόυ.

  • Τα Σταυροδρόμια του Λαβυρίνθου Καστοριάδης Κορνήλιος

    Εξαντλημένο

    Τα δοκίμια που συγκεντρώνονται σε αυτόν τον τόμο αναφέρονται σε διάφορα θέματα: στην ψυχανάλυση, στη γλώσσα, στις κοινωνικές επιστήμες, στην τεχνολογία, στην πολιτική οικονομία. Ωστόσο, τα συνέχει μια κοινή έγνοια. Κατατείνουν στο να καταρρίψουν την οίηση της «επιστημονικότητας», έσχατου μύθου των προαιώνιων καταπιεστικών μηχανισμών που εξακολουθούν να υφίστανται. Κατατείνουν, επίσης, στο να καταδείξουν ότι αυτή η απόρριψη, όχι μόνο δεν μας αφοπλίζει, αλλά συνιστά και την αναγκαία προϋπόθεση για να αντιμετωπίσουμε αυτά που μας απασχολούν ανέκαθεν: το να διαφωτίσουμε τον κόσμο όπου είμαστε, να κάνουμε να είναι αυτό που δεν είναι.