Αναζήτηση

  • C. P. Cavafy Poémes Inédits (1882-1923) Καβάφης Κ. Π.

    10,00 

    CACHÉS

     
    Que l’on ne cherche pas à savoir
    qui j’étais par mes actes et mes dires.
    Un obstacle se dressait et transformait
    mes actes et ma manière de vivre
    bien des fois, quand j’allais parler,
    un obstacle se dressait et m’arrêtait.
    Mes gestes les plus inaperçus
    et mes écrits les plus dissimulés-
    Ce n’est que par eux que l’on me devinera
    Mais peut-être que tant de soucis et tant d’effort
    ne valent pas la peine pour me connaître.
    Plus tard –dans une société plus parfaite-
    quelqu’un d’autre, fait comme moi
    apparaîtra certainement et agira librement.

  • Άπαντα (Δεμένο) Τα ποιήματα. Τα αποκηρυγμένα. Τα ανέκδοτα. Καβάφης Κ. Π.

    Εξαντλημένο

  • Άπαντα Ποιητικά Καβάφης Κ. Π.

    23,00 

    CHE FECE… IL GRAN RIFIUTO
    Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
    που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
    να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
    έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
    πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
    Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
    όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
    εκείνο τ΄ όχι –το σωστό– εις όλην την ζωή του.

  • Άπαντα Ποιητικά Καβάφης Κ. Π.

    17,00 

    ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ

     
    Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
    τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
    όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
    μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
    μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

     
    Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
    γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
    στων σχέσεων και των συναναστροφών
    την καθημερινήν ανοησία,
    ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

  • Tα Ανέκδοτα Ποιήματα Καβάφης Κ. Π.

    9,00 

    ΜΙΣΗ ΩΡΑ

     
    Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω
    ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα
    όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο.
    Είναι, δεν λέγω, λύπη. Aλλά εμείς της Τέχνης
    κάποτε μ’ έντασι του νου, και βέβαια μόνο
    για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονήν
    η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.
    Έτσι στο μπαρ προχθές —βοηθώντας κιόλας
    πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός—
    είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική.
    Και το κατάλαβες με φαίνεται,
    κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.
    Ήταν πολλή ανάγκη αυτό. Γιατί
    μ’ όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα,
    χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου,
    χρειάζονταν να ’ναι το σώμα σου κοντά.

  • Χρυσαλλίδα στον Πάγο Βέης Γιώργος

    9,00 

    ΠΡΩΙΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΜΟ

     
    Δ.

     
    Το εγκώμιο, το ανεκλάλητο του αρχαίου βλέμματος
    προς την ύλη, την πυρακτωμένη ελιά,
    κύματα υπομνήματα της αγάπης προς τον κόσμο
    στο Ηραίον αφουγκράζονται τις πέτρες –
    μελάνωμα ή μελανιά στην πλάτη
    που γύρισε απότομα στο όνειρο
    κεφάλι αμετανόητο γι’ αστέρια και δικαίωση.

  • Tα Ποιήματα Καβάφης Κ. Π.

    Εξαντλημένο

    ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ
    Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
    αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
    όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
    κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
    όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
    κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.
    Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
    όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…

  • Γενεαλογία του Kόσμου Βακαλό Eλένη

    11,00 

    Γενεαλογία

     

    Στον τόπο μου αγαπούν τις μυρωδιές τις διάφο-

    ρες που έχουν τα φυτά και τα λουλούδια

    Κόβουν φύλλα μυρωδικά, τα στρίβουνε ή τα

    κρατάν, ένα κλωνί, και λένε, αχ

    Βαθύ τ’ απόγευμα είναι

  • Γεγονότα και Iστορίες της Kυρα-Pοδαλίνας (Ακολουθεί τις Παλάβρες της Kυρα-Pοδαλίνας και επανέρχονται τα ίδια πρόσωπα) Βακαλό Eλένη

    8,00 

    ΤΟ ΧΑΡΤΟΠΑΙΓΝΙΟ

     
    Παίζει τη ντάμα το σπαθί
    Κρατάει ατού τον ρήγα
    Αριστερά ο επίτροπος
    Δεξιά ο στρατηλάτης
    Αντίκρυ της το ωραίο παιδί
    Ο ευνοούμενός της
    Το φύλλο για το ταίρι της
    Το κόβει ο στρατηλάτης·
    Αλλάζει η τύχη στη σειρά
    Το τέχνασμα τη μοιρασιά
    Η Ροδαλίνα έχασε κι ας βγήκε κερδισμένη
    Όσα απ’ ανθρώπους γνώση της, τα ρίχνει στο παιχνίδι

  • Το Αεικίνητο Βάθος Πεδίου Ποιήματα Κουγέας Βασίλης

    10,00 

    ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ

     
    Κάλεσε αυτή τη φλόγα.
    Έφτιαξε χώρο ανάμεσα
    σε ξύλα παλιά και φορεμένα ρούχα
    κι άφησε να περάσει μέσα η παγωνιά
    που χτυπούσε την πόρτα.
    Τα κουρασμένα χέρια
    δέσαν σφιχτά τα δάχτυλα –
    δεν ήταν τίποτ’ άλλο πάνω στο τραπέζι
    εκτός
    απ’ το χαμένο χρόνο.

     


    Έφτιαξε χώρο
    για να καλέσει αυτή τη φλόγα,
    που άναψε μόνη της
    από το θερμουργό
    φλοιό της απουσίας.

  • Με το Πράσινο του Χαλκού στα Χείλη και Κουγέας Βασίλης

    10,00 

    Ακούμπησα το κεφάλι

     

    Ακούμπησα το κεφάλι στην πέτρα
    και αυτή ονειρεύτηκε
    έφτιαξε φλέβες δεν ήταν πια ψυχρή
    είδε εικόνες από τη ζωή μου

     


    πήρα τη γνώση της
    πριν και μετά το λάξεμα
    τη φλόγα της ακίνητης αναμονής
    τη ζεστή στάχτη
    των περαστικών βημάτων

  • Tου Άλλοτε Kατοικημένου Κουγέας Βασίλης

    9,00 

    Ο καιρός του τίποτα

     
    Έρχονται ομίχλες. Κάθονται
    πάνω σε λέξεις
    απλές
    που πριν λίγο
    δεν προκαλούσαν. Τώρα αρκεί
    μια μετακίνηση του ποτηριού
    ένα χαρτί στο πάτωμα
    μια λέξη
    να φέρει την καταστροφή.
    Έχει περάσει
    ο καιρός του έρωτα
    κι ο καιρός της αγάπης.