MENUMENU
10,00 €
(ΣΤΗ ΡΟΗ, Ι)
[17]
Άλλοι τόποι λίκνισαν τις μορφές τους
Φρόντισαν την απουσία τους
Λογάριασαν τις ζημιές τους
Κι απότισαν φόρο τιμής στους χωρισμούς τους
Άλλες ιστορίες τους σίτισαν
Φέρνοντάς τους ως εδώ συνταξιδιώτες
Μιας ανάγκης δίχως όνομα
Μιας σκοτεινής περιουσίας δίχως
Άλλη ύλη από την περιπλάνηση
Περνούν από εδώ απερχόμενοι
Τυχάρπαστοι μες στη φυγή
Απευχόμενοι το μοιραίο
Οδεύοντας κατά πάνω του
9,00 €
ΤΟ ΑΘΗΣΑΥΡΙΣΤΟ ΔΑΚΡΥ
Η απρόσμενη γαλήνη μόλις πρόφερες
εκείνες τις στρογγυλές, υγρές λέξεις:
Μαραθόκαμπος, Σάμος
Η ισορροπία των μεθόδων, των αποχρώσεων
των ήχων σ’ ένα πολυήμερο χάδι.
Στην καρδιά αυτού του άστατου καιρού
μια συγκυρία συγχρονισμών και τάξης.
Η ευφρόσυνη νηνεμία λοιπόν
του ανατολικού Αιγαίου
τα χωριά – βράχοι σε αργή κίνηση.
Μια ωριμότητα διαίσθησης παντού.
Τα πράγματα λες και είναι έτοιμα
να διαβρωθούν από τη σκέψη.
10,00 €
ΜΟΥΣΕΙΟ
Μικρογραφίες ονείρων
Προσεκτικά τοποθετημένες σ’ ερμάρια
Χλευάζουνε σιωπηλά τις καταστροφές των αιώνων.
Βουίζοντας στον αέρα η σφίγγα χρυσή
Ο διπλούς πέλεκυς – σαν άγγελος με το πλάι
Το πουλί που του άναψε φιτίλι ο άνεμος
Δυο κουβαρίστρες με την αόρατη κλωστή τους
Να δένει έναν έναν τους επισκέπτες
Εδώ…
Μπροστά απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο
Που ολοένα δείχνει να πλησιάζει
Κι ολοένα ν’ απομακρύνεται γενειοφόρος θεός των ήχων
Μοιράζοντας κλωνάρια, κλωνάρια σιωπή.
17,00 €
ΛΕΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ
Την ώρα που άναβαν οι λύχνοι,
βλέπει –πάν’ απ’ τη Βόρεια Πύλη–
του Θεού το δάχτυλο. Να δείχνει
μιαν υ π ε ρ β α τ ι κ ή καμπύλη.
Και (στη μεσσηνιακή πολίχνη)
από την Ύλη στην Αντιύλη
πέταξε· και δεν άφηκε Ίχνη.
Μονάχα η φλόγα (απ’ το καντήλι)
κάθε Χριστού, όταν σουρουπώνει,
σκάβει (τα Τείχη) και τον βρίσκει…
Λειώνουν των γυναικών οι πόνοι
Στις μπατανίες· και γίνονται Ίσκιοι –
τα βράδια – όπου γυαλίζουν…
μόνες…,
λάφυρα από παλιούς αγώνες.
9,00 €
Οι ψυχές
Οι ψυχές θέλουν την τροφή τους.
Το κριτικό ποίημα
δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Μανιάτικο μοιρολόι και κρητική μαντινάδα.
Ορκίσου πως θα μ’ αγαπάς.
Και μελοποιημένο Σεφέρη θ’ ακούσει.
Αν τύχει και τα χέρια κίτρινα από τσιγάρο
πνίξουν έστω για λίγο
τη βροχή που ξεπλένει.
Ξύπνα ταλαιπωρημένε.
Πάλι όνειρο έβλεπες.
Εξαντλημένο
ΚΡΑΥΓΕΣ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΟΙ
Μ’ έλυσες με μέλισσες
μ’ έδεσες με μέδουσες
Μ’ άγγισες με μάγισσες
μ’ άνοιξες με Άνοιξες
Μέλημα τα μέλη μας
πόνημα οι πόνοι μας
Σπάραξα στα σπάργανα
θύμωσα με θύμησες
Μάταια τα μάτια μας
μνήμη μας το μνήμα μας
9,00 €
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
Ι
Στα ποιήματά μου πολλές φορές θα συναντήσεις
Τις λέξεις: Νεμέρτσκα δάσος βελανιδιά
Βατομουριές όμως τ’ όνομά της μονάχα μια φορά
Καθώς χαμογελώντας διασχίζει ντυμένη
Στ’ άσπρα τους γκρίζους φράχτες των στίχων μου
Ανθισμένο γιασεμί στο σκοτεινό όνειρό μου.
Εξαντλημένο
(ΕΝΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ)
Στίχοι όχι για μελοποίηση
ούτε για απαγγελία
ούτε καν για χαμηλόφωνη ανάγνωση
μόνο για εσωτερική αποστήθιση
σαν μονότονη πρωινή γυμναστική
και άσκηση μοναξιάς
8,00 €
(ΠΡΟΜΕΤΩΠΙΔΑ)
σε άγγιξα άγαλμα και είδα
τα χέρια μου να ζωντα
νεύουν
.
αλίανθοι στον
αλίκαμπο αλί
πυροι παρα
θερίσαμε
.
να ριχτούμε λες τώρα
με αδιαφορία πάλι στο πάθος;
12,00 €
Σ Ο Ν Ε Τ Τ Ο Δ Ε Κ Α Τ Ο Τ Ε Τ Α Ρ Τ Ο
Ψυχή μου εξήλθεν εν λόγω αυτού.
Άσμα Ασμάτων Ε’ 6
Ήχος ρυακιού που γαργαροκυλάει
από λόφους με παχιό χώμα αφράτο
του γρασιδιού…· το αεράκι που μιλάει
με το κλαδί το μόλις τώρα -να ’το!-
πρωινό…· η γαλήνη που απλώνεται πλάι
μετά τη μπόρα γαλανή…· και, κάτω,
κρύφιο στρουθίο που λέει και προμηνάει
την αυγή καθαρότατη, δροσάτο
το αστέρι…· μα και ό, τι φθαρτό άλλο τύχει
στην ανθρώπινη κράση, οπού βαρύνει
πλέα,… δεν συγκρίνονται της φωνής σου οι ήχοι,
τι ως έστερξε και να γρικήσω ακόμα,
απώλεσε η ψυχή μου πάσα ειρήνη
και η καρδιά μου -κεράκι- έγινε λιώμα.