Ποιητικά

Ταξινόμηση κατά:
  • Φευγαλέα Ποιήματα 1975-2010 Φραντζή Άντεια

    Εξαντλημένο

  • Τα Γνωστά / The known Ανθολογία Ποιημάτων (1981-2000) / Selected Poems (1981-2000) Φωκάς Νίκος

    13,00 

    RANDOM SOUNDS
    Sometimes we accidentally leave the front door
    Intercom on and all the hubbub of the street
    Enters the house. Smugglers of some ceaseless
    Foreign transmission, we listen in on the dim,
    Random sounds of life, as if that life
    Were a conversation we’re taping.
    Life on the street is harrowingly painful.
    But comes to us strangely distorted,
    As if pain and anguish didn’t exist, as if simply pure sound,
    Ignoring the bleeding, the aging flesh. We think we hear,
    My friend, life from the land of the dead,
    Its vague sweet sounds.

  • Γραμματοκιβώτιον Ανεπίδοτων Επιστολών Ποιήματα 2002-2006 Βαλαωρίτης Nάνος

    11,00 

    ΙΔΕΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΓΟΝΟΜΕΤΡΟ

     
    Προκάλεσαν την πτώση πολλών
    πολιτισμών χτυπάνε χωρίς
    καμιά προειδοποίηση
    κι όταν μιλάνε

     
    κοιτούν λοξά δίχως ν’ αξιωθούν
    μια φράση να τελειώσουν
    παίζοντας λοιπόν τα βράδια
    της ασυνεπούς ερωτικής μανίας

     
    της οποίας είμαστε όλοι
    η αιτία και το αποτέλεσμα
    δεν υποκύπτουμε οικειοθελώς
    στο απερίγραπτο εκείνο νόημα

     
    της κάθε αράδας που προφέρεται
    με άδηλο ή ανάπαιστο ρυθμό
    πριν πέσει από τα χείλια σου
    το πρόσχημα της στιχουργίας

  • Μετάξι στον Κήπο Βέης Γιώργος

    10,00 

    ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΚΑΝΤΟΝΑΣ

     
    Ας ξεχάσουμε, λοιπόν, σήμερα τους αυριανούς τρόμους
    να ζήσουμε για μία μόνο στιγμή μέσα στον ήχο του φιλιού
    δεν υπάρχουν άλλωστε μυστήρια παρά μόνο μάτια
    κι ύστερα εκείνη η εξαιρετική θέληση για εξαφάνιση
    καθώς το τυχαίο μεταμορφώνεται ραγδαία σε αίγλη.

     
    Ναι το ξέρω
    η υπέρτατη πράξη είναι η σταθερή μη επέμβαση
    θα μπορούσε να είναι ακόμη η νύχτα ή ένα σκοτεινό ποτάμι
    αλλά πρόκειται απλώς για όλα αυτά τα υπέροχα ίσως,
    αν είναι δυνατόν, μάλλον δίκιο έχεις, έτσι θα έπρεπε να είναι

    που υπογράμμιζες με κόκκινο στα τελευταία σου γράμματα
    κυλάνε τώρα αργά μέσα στο μαύρο στόμα.

  • Ακτή Καλλιμασιώτη και άλλα ποιήματα Πατίλης Γιάννης

    9,00 

    Χειμέρια τα πράγματα

     
    Σε κρίσιμη κατάσταση τα μάτια
    σύννεφα μαύρα νοσηλεύουνε εικόνες

     
    περνάνε αστραπές μέσα στις γάζες
    κι ο κεραυνός στα τέσσερα σπασμένος

     
    Νύχτα χειμωνική συρμός χαλαζωμένος
    οι κλύδωνες της κλίνης σωπασμένοι

     
    και των κλειδών σου οι κύαθοι κλειστοί

  • Ποιήματα χωρίς Ιδιότητες Σελίδες από τους τόμους: 1983-2008 Κοροπούλης Γιώργος

    Εξαντλημένο

    ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ
    Έτσι τον λίγο εξαγοράζομαι καιρό,
    έτσι κυλούν τα χρόνια· ώσπου – κάτι αλλάζει
    κι έχω έναν σφάχτη, ένα βάρος στο πλευρό
    κι ο χρόνος ο ίδιος τη Μορφή που με τρομάζει
    παίρνει… Μα τώρα θα τη σώσω απ’ τα γυαλιά
    κι από τα χιόνια που η ζωή έξω σκορπάει –
    τώρα που τίποτα δεν είναι όπως παλιά:
    Μπροστά μου όλη μου η ζωή ξαναπερνάει
    όπως ο ήρως που έπλασα την έχει ζήσει –
    γιατί αλλάξαμε σπαθιά, κι έχω νικήσει.

  • Με το Πράσινο του Χαλκού στα Χείλη και Κουγέας Βασίλης

    10,00 

    Ακούμπησα το κεφάλι

     

    Ακούμπησα το κεφάλι στην πέτρα
    και αυτή ονειρεύτηκε
    έφτιαξε φλέβες δεν ήταν πια ψυχρή
    είδε εικόνες από τη ζωή μου

     


    πήρα τη γνώση της
    πριν και μετά το λάξεμα
    τη φλόγα της ακίνητης αναμονής
    τη ζεστή στάχτη
    των περαστικών βημάτων

  • Βίαιες Εντυπώσεις των ετών 1975-2007 Αρμάος Δημήτρης

    Εξαντλημένο

    ΤΑ ΕΡΑΣΜΙΑ
    Η ΑΛΗΘΕΙΑ μαραζώνει ό,τι καλό
    Γι’ αυτό νωρίς μας το στερεί η αθανασία
    Κι άλλοι για μας και μεις για τ’ άλλα όλο φτωχότεροι
    Μάθαμε να γερνάμε με το δάκρυ
    Σ’ όποια τζέπη κι αν ψάξουμε
    Θα σύρουμε ξεδίπλωτο
    Το προαιώνιο μαντίλι του σταθμού

  • Το Γήπεδο Γέρνει Παπαγεωργίου Χρίστος

    9,00 

    Ερώτηση

     
    Στο δρόμο σιωπή.
    Είναι άλλωστε περασμένη η ώρα.
    Κι όμως κάπου μέσα μου
    Ταμπούρλο η μοναξιά
    Να κηδεύει την ημέρα που έφυγε
    Να νανουρίζει την καινούργια που έρχεται.

     
    Σχίζω το ένα χαρτί μετά το άλλο
    Κι αυτό που διαβάζεις σχισμένο είναι
    Σε κομμάτια – λεπίδες
    Που η καθεμιά χάραξε πάνω μου
    Ένα όνομα ξεχασμένο
    Για μένα που αρνούμαι να κοιμηθώ
    Μην και χάσω το τέταρτο της μέρας.

  • Γραφή Δεύτερη Σταμέλος Κυριάκος

    10,00 

    Οι κραυγές της Ελένης. Το πουκάμισο.
    Τα τείχη. Ο αέρας της παραλίας. Μετά σφαχτάρι.
    Και φονικό. Μ’ αρέσει ο πόλεμος.
    TELEXNO 5
    Long before humans did, some trees
    and rats began to wonder about the random
    variables of speech. To match with their sheer
    competence, the humans invented the arts, thus
    inverting the issue, to their benefit.
    You see, the rats and trees lack good manners,
    they are malicious, indifferents. Best Regards/ K.S.

  • Έρημα Πορφύρης Τάσος

    9,00 

    Ου τόπος

     
    Καιρός να διαλέγουμε τους αναγνώστες μας
    Βύρων Λεοντάρης
    Ι

     
    Καιρός να γυρίσουμε στις παλιές μας συνήθειες να
    Γράφουμε ποιήματα κυκλοφορώντας τα χέρι–χέρι
    Όπως τις προκηρύξεις στους δύσκολους καιρούς καιρός
    Ν’ ανταμώνουμε στα παλιά μαγέρικα βουτηγμένα
    Στη μυρωδιά του κάρβουνου και της ρετσίνας με τα
    Βαρέλια σε δυο σειρές στο βορεινό τοίχο να βρέχει
    Και το ταβάνι να στάζει παλιά ρεμπέτικα κι
    Ηπειρώτικα μοιρολόγια κι οι στίχοι μας μουλιασμένοι
    Στο ψωμί και το κρασί μεταλαβιά στους λιγοστούς
    Αμετανόητους θαμώνες
    «Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μας
    Πίετε εξ αυτού πάντες τούτο εστί το αίμα μας».

  • Άδηλος Αναπνοή Ποιήματα 1971-1990 Χατζιδάκι Νατάσα

    14,00 

    ΕΡΩΤΙΚΟ
    Ω! Άφησέ με να βυθιστώ
    στις φαντασιώσεις σου
    στην πετρωμένη σάρκα του λογισμού σου
    λάμνω σαν πέστροφα
    Εισχωρώ
    στο σπίτι που κατοικείς
    -δες πόσο είναι εύκολο–
    από τις πέτρες της οροφής
    -είμαι μια μάγισσα
    και γίνομαι καρφίτσα-
    μη σου φαίνεται λοιπόν
    παράξενο
    που στα ποιήματά μου
    κι εσύ ολόκληρος
    είσαι καταματωμένος.