MENUMENU
8,00 €
(ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ)
Ι
Κατασκευάζει ο καιρός προοπτικές αθανασίας
με τη μορφή αιμάτινων παραπετασμάτων στις πεδιάδες
άνοιξη νωρίς το απόγευμα
κυρίως στο ύψος των ανθέων του ηλίου
υπό την επήρειαν του βλέμματος του Θεού
και των κακών ανθρώπων που φωνάζουν τις απόψεις τους.
Κάθε τι εξηγεί τα πάντα
και ό,τι αποκαλείται νόημα ή λέξη
είναι πέταλο άνθους που τρέμει
και απορεί για την καταστροφή του καιρού.
(Άνοιξη ’92)
Εξαντλημένο
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 1964
Ι.
Γελούσε μόλις
κι αν η μνήμη αμφιβάλλει
η φωτογραφία
τελεσίδικα το βεβαιώνει
ασπρόμαυρο χαμόγελο
με ελάχιστο κιτρίνισμα
το γεγονός υπογραμμίζει
αν και το ανεπαίσθητο
φούσκωμα στις άκρες του χαρτιού
αφήνει για την έκφραση
αμφιβολίες
είρων καιρός
που διέρρευσε και τη
φωτογραφία ακυρώνει
μόνο εκείνο το φιλί της επιζεί.
Εξαντλημένο
Παιδικό
Θα λιγοστεύει η σελήνη
ψηλά, δισκίο που αναβράζει·
θα με τραβούν, καθώς χαράζει,
απ’ της κουβέρτας μου τη δίνη…
Κάποιος θα σπεύδει να με πλύνει,
τα πράγματά μου θα ετοιμάζει –
και της μητέρας μου θα μοιάζει
που πάλι με ξυπνά, με ντύνει
κι έχω εξετάσεις στο σχολείο…
Στην αίθουσα θ’ αγωνιούμε,
θα μας πουν: «κλείστε το βιβλίο»,
δεν θα ’χω (μια ζωή!) διαβάσει·
μονάχα στα κλεφτά, πριν μπούμε,
έριξα μια ματιά στην πλάση.
13,00 €
ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ
1
Η κόλαση είναι οι (Γ)άλλοι.
2
Η ιστορία του πολιτισμού
είναι μια αλληλουχία μεταφράσεων.
3
Η Τέχνη περιίπταται στις αγορές
4
Ο λόγος υπάρχει για να εξαργυρώνει τη σιωπή.
5
Ο μύθος
εκφράζει τις αναγωγές της απρόσωπης Ιστορίας
σε προσωπικό γεγονός.
6
Η ζωή, ως λογοτεχνικό είδος,
απαρτίζεται κυρίως από αστραπιαίες
μεταφορές.
7
Ο Θεός
είναι απλώς
το πρόσχημα της μοναξιάς
9,00 €
ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ (β’)
Μπροστά σ’ ένα ανοιχτό παράθυρο, την ώρα που βασίλευε ο ήλιος,
Μέσα σ’ ένα βαθύ σαλόνι, πρόωρα σκοτεινιασμένο από ψηλά
Κι αγέρωχα έπιπλα, ώστε να μοιάζει με κρυψώνα θησαυρών,
Η μουσική ακουγόταν σαν εμπειρία αποκτημένη κιόλας
όσων ποτέ μας δεν θα ζούσαμε.
Βασίλεμα ή χαράματα, σκοτάδι ή μέρα, ενώ περνούν τα χρόνια,
Η μουσική φτάνει στ’ αυτιά σαν εμπειρία αποκτημένη
όσων ποτέ του κανένας δεν ζει
Αν επιλέξει για να ζήσει τον κοινό χρόνο των θνητών,
Σάμπως να υπήρχε κι άλλος – όπως καμιά φορά μοιαζει να
υπονοεί το πιάνο.
9,00 €
Ο καιρός του τίποτα
Έρχονται ομίχλες. Κάθονται
πάνω σε λέξεις
απλές
που πριν λίγο
δεν προκαλούσαν. Τώρα αρκεί
μια μετακίνηση του ποτηριού
ένα χαρτί στο πάτωμα
μια λέξη
να φέρει την καταστροφή.
Έχει περάσει
ο καιρός του έρωτα
κι ο καιρός της αγάπης.
9,00 €
ΕΡΩΤΑΣ
Να σε κάνει ο έρωτας όπως το έαρ οι μέλισσες
Υπήκοο του αφανούς κόσμου
Και να μην ξέρεις να μετράς διαστήματα φως
Διαστήματα μουσική
Σε μια πτώση απέλπιδη σαν ικεσία
Μ’ αναγνωρίζουν όσοι δεν γνώρισα κι ακόμη τώρα
Εντέλλονται οι άνθρωποι μα τους προδίδουν τα γεγονότα
Στη σελίδα που έγραφες – λιμνάζουσα σ’ εσέ η σελήνη που
Μπορείς και να τα πεις βουνά – πριν μιας αποδημίας
Τα λεπτά φρύγανα παρασύρουν το χώμα
Αραιά κι ανοίγοντας τις παλάμες τις άλλες
Πιο πολύ πιο πολύ δυνατά τα ναναρίσματα φώτα
Τι ωραία τι ωραία που με παίρνεις!
8,00 €
ΚΑΙΣΑΡ
(Αλλιώς, Βέρνερ Λέιο)
Ποιος να τολμήσει τώρα τη συνέχεια
υπέρκομψε ποιητή μου Καίσαρ Εμμανουήλ;
Αναζητώ τις μυστηριώδεις ολομόναχες κυρίες
δοκίμασα τους ριγηλούς πληθυντικούς
ψάχνω για μιούζικ χολ και για σαξόφωνα
για βάκιλους του Κοχ και ντεσπεράντος εμιγκρέδες
για διανοούμενους ρατέ και για ευπατρίδες
δίπλα σ’ αβρότατες εταίρες από μουσελίνα.
Χίμαιρες όλα, Καίσαρ
τώρα πια ρίχνουμε λιοντάρια
και τα τρων οι Χριστιανοί
χίμαιρες, Καίσαρ, όλα χίμαιρες
και μελλοθάνατες μας χαιρετούν·
πόσο μπορούσανε ν’ αντέξουν
σ’ ετοιμοπόλεμη κατάσταση μεσοπολέμου;
9,00 €
Ψάχνοντας τις ημέρες να σε βρω
ένα γράμμα κάθε βράδυ σου στέλνω
αν και ξέρω δεν διαβάζεις ποτέ
μία γλώσσα με δικό της αλφάβητο
που θα έχω ξεχάσει πριν το μάθεις
9,00 €
ΒΑΘΥ ΠΟΤΑΜΙ
‘Αώος’ λέξη- ηχώ, μα τίνος πράματος;
Αχ, όσο κι αν πασχίζω να το θυμηθώ
Πάντα στο τέλος με προδίδει η θύμηση ή
Με καθηλώνεις στον παρόντα χρόνο εσύ
Μ’ αυτή τη σύγχρονη μηχανική πειθώ
Και παραμένω σύγχρονος κι αγράμματος.
‘Αώος’ λέξη -ηχώ και λέξη-χίμαιρα·
Γιατί με δύο χασμωδίες στη σειρά
Δεν έχει υπόσταση υλικού σημείου λες,
Μα παραπέμπει… σε τι χάρτες; τι απειλές;
Ποια αρχαία Δράματα χαμένα, τρομερά
Εμπνέοντας το δέος μέχρι σήμερα;
1994
Εξαντλημένο
9
ΗΤΑΝ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ
στα κάδρα με τα χάλκινα νερά
με τα σουσάμια και τα μέλια μες στις αρτηρίες
μια αδιόρατη αχλύ πορτοκαλιού
μια μυρουδιά από γαρύφαλλο
να καίγεται στη σόμπα με το πεύκο και το ροκανίδι
που μ’ έβρισκε στην ανάσα και έβηχα.
Φλέγεται στην εφημερίδα η νύχτα.
Τα γεγονότα –μαύρα κύματα στο χάρτινο Ιόνιο–
ξεχύνονται στις κίτρινες λεπίδες της φωτιάς
κι ανηφορίζοντας τα μελανεία της Ιστορίας.