MENUMENU
9,00 €
ΔΙΦΩΝΟ
1
(ό, τι μου είπες το πρωί:)
Μη με κοιτάς άλλο όπως το γεράκι τη λεία του
μπαίνει ο χειμώνας κι έμεινα χωρίς παλτό, πειθώ
ολονύκτια να περάσει το φιλί σε όρμους
μυστικούς μασχάλη και κλειδώσεις διπλή έκσταση
όπως πυγολαμπίδες οι λέξεις είναι χρυσάφι
αναβοσβήνουν μέσα μου «έλα ξανά κοντά μου»
στα έγκατα της ώρας δώσε μου και πάλι τον ειρμό
νυχτέρι επινόηση θαυμάτων η αλήθεια
βάρδια στη ζώνη των ονείρων – πρόσεχε τις πληγές –
εξαίσια μέλη θέλουν φως και νύχτα να ζήσουν·
πατρική σιγή τώρα ο ουρανός, ξημερώνει
λάμπουν τα δάκρυα στο μαξιλάρι, κοίτα πέτρα
το ρήμα, στην πλάτη μου διαβάζεις τ’ όνομά σου
όχι στίγμα ή ευλογία αλλά πειθώ, βία.
18,00 €
Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ
Τρία πρόσωπα σε ένα μόνο!
Πάρα πολλή άμμος για τον ήλιο
Βάζει φωτιά στην τρέλα
Η σκιά της υγρή απλώνεται
Μια καινούργια ρήξη αναγγέλλεται!
Ο καθρέφτης είναι πολύ κοφτερός
Στην επαφή μαζί του τα μάτια πεθαίνουν από δίψα
Και γυρίζουν από την άλλη
Το χαρτί μένει λευκό ουδέτερο ξερό όπως το διάστημα
Να δίνεις έρεισμα στη ζωή
Ν’ ακολουθείς τη διαδρομή
Να φτιάχνεις ένα ποίημα βίαιο σαν αντικατοπτρισμό
Να πίνεις με αγάπη αυτά τα τρία πρόσωπα σε ένα μόνο
Να βουτάς τα μαλλιά σου στο νερό
Κι ο Νάρκισσος θα έχει ζήσει
(Μεκνές 1939)
Εξαντλημένο
VII
σονέτο ’97
Έζησε σ’ άλλες εποχές. Ως νέος δεν τα πήγαινε καλά ούτε με
το λυρισμό ούτε με τον κυνισμό – δυστύχησε μετρίως. Ωριμάζο-
ντας κατάλαβε.
Τα χρόνια πέρασαν. Σκαρφάλωσε τις δεκαετίες στίχο–στίχο.
Έμαθε όλα τα τεχνάσματα της ποίησης αλλά έμεινε έντιμος –
κατά το δυνατόν.
Ανθηρός τώρα κι ετοιμοπόλεμος. Πρωτοκλασάτος. Ποτέ, ποτέ
κυνικός – απλώς η πείρα ελέγχει το δάκρυ. Έμαθε όλα τα τε-
χνάσματα. Κάπου-κάπου, μονάχα, το σώμα θυμάται το αδέξιο
ποίημα που έγραψε είκοσι χρονών: ένα παλιό μυστικό που η τε-
χνη του συλλαβιστά λησμόνησε, για να επιζήσει.
22,00 €
ΕΤΣΙ ΤΟ ΕΙΠΑ
Το φεγγάρι ήταν μέσα στο δειλινό·
Το κοίταζα ακόμα με τις αισθήσεις της μέρας,
Άρχιζα γύρω να νιώθω τους δεσμούς του
(Στο λιθόστρωτο, στις σκάλες, στα κατώφλια).
Από την πόρτα μού μύρισε βασιλικός.
—Αχ φτάνει αυτό για μια ζωή! (έτσι το σκέφτηκα)
Κι έληξε η άρνηση, ο ιδρώτας δρόσισε
Τόσο εύκολα, καθώς θυμήθηκα ποιος είμαι.
—Πηγαίνετε! Ας μείνει μόνο αυτό τ’ αηδόνι,
Και οι άλλες καθαρές φωνές (έτσι το είπα)
Κι ό,τι στον κόσμο ξέρει τι είναι: το φεγγάρι,
Το κυπαρίσσι, ο άνεμος, ο ποιητής.
10,00 €
ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ
Διαβάτη βλέπω ότι έχεις πέσει σε μια μεγάλη
περισυλλογή βλέποντας τ’ όνομά σου επάνω σ’ ένα
μνήμα – ενώ γνωρίζεις ότι στην πραγματικότητα
απολαμβάνεις τα χάδια, τη χλιδή, στο σπίτι της
ωραίας Ανακτορίας, που για χάρη της βρισκόμαστε κι
οι δυο μας εδώ πέρα, σε κάποιον απ’ τους μύριους
κόσμους της πιθανότητας που επιθυμούμε όλοι.
9,00 €
Τοπίο
Πριν να καθίσει το τοπίο μέσα μας
κάποιος από εμάς
αναστέναξε
σαν σε θάνατο.
Μόλις το τοπίο κάθισε μέσα μας
αυτός που έλειπε
γύρισε βροχή.
Το βράδυ μου διηγήθηκες την ιστορία
της γιαγιάς σου, που γέννησε στο ύπαιθρο
τη μητέρα σου, ύποπτη καιρικών φαινομένων.
Δεν διαβάζω άλλο.
Ξημερώνει σε λίγο μια μέρα χαστούκι.
Εξαντλημένο
ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΜΒΛΕΙΑΣ ΓΩΝΙΑΣ
Ι.
Φώτα – σβηστά… Θυμάμαι… Σαν ανακοπή…
Και – κρύο… Και – σαν να μην κατοικείται η Γη…
Σιγή – ιχθύων… Σαν σκιά – που μεγαλώνει
καθώς στη Σφαίρα η μάγισσα τα χέρια απλώνει…
Ή μπορεί – ;…
Ναι… Προσωρινή σβέσις φανού
μπορεί να είναι… Να ηχεί μόνο το κύμα
μες στο σκοτάδι – σαν να σπρώχνει τα λουλούδια
που σκόρπισαν οι συγγενείς κάποιου νεκρού
πίσω στο χώμα, απ’ όπου – Κόπηκαν… Τι κρίμα!…
‘Έτσι μπορεί ν’ αρχίζει!… Δίχως τα τραγούδια
που σού ’μαθα – πως θα υπάγεις εις τους κήπους
τους κρεμαστούς… Σ’ ανεξιχνίαστες αβύσσους
μπορεί να χάθηκαν, κι η πλήρης ομορφιά
να ‘ναι ο σεισμός και τα μετέωρα σκαλιά
που ανέβαιναν στους τεχνητούς μου Παραδείσους…
9,00 €
ΣΥΝΝΕΦΑ
Πλατεία Ακακιών 1944
Το σύννεφο πιο μαγικό κι απ’ το φιλί
Μ’ έκανε ν’ αποσπαστώ απ’ το στόμα σου
Έτσι που το ‘δα με την κόχη του ματιού·
Ήταν μια στιγμιαία προδοσία
Απ’ τις γνωστές των ποιητών.
Γιατί ποιος απ’ τους υπαρκτούς θνητούς ανθρώπους
Αν όχι κάποιος ποιητής
Μα κι απ’ τους άλλους τους πλασματικούς
Που συναντούμε στα βιβλία, ποιος άφησε ποτέ
Ένα φιλί για ένα σύννεφο;
9,00 €
λ
Μια λέξη δύσκολη να σε προφέρει – «αγάπη».
Το χέρι σου δείχνοντας τη σιωπή. Ψηλαφώντας το χέρι σου
ουρανούς σε μιαν ανάσα στους μικρούς εμφυλίους μοιράζο-
ντας την κραυγή.
Το χέρι σου στόμα το χέρι σου λάκτισμα ματώνοντας το δι-
κό μου μαχαίρι. Βαθύς κι απαλός και άυπνος ύπνος το χέρι
σου κατάσαρκα το χέρι σου με φορά με κοιμάται.
Οδύρονται και κτυπούν τα σκοτάδια το χέρι σου αγρίμια το
χέρι σου νήπια· δυνατά το χέρι σου που του γίνομαι χέρι.
Το χέρι σου αγάπη μου – η αγάπη.
8,00 €
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Βουστροφηδόν
θα ακυρώσω τα αδιέξοδα.
Τελετουργικά
θα ενταφιάσω τα τυμπανιαία πτώματα
των παλιών μου προσδοκιών.
Με ηρεμία και σιγουριά
θα πυροδοτήσω τους μηχανισμούς της άρνησής μου,
σε μια ωραία, μεγάλη,
αντίστροφη έκρηξη.
Χιλιάδες θραύσματα θα συγκλίνουν ακτινωτά στο κέντρο,
το αληθινό μου πρόσωπο
ανασχηματίζοντας.
Ακέραιος και ανάλλαχτος,
Θα επιστρέψω, επιτέλους,
κοντά σου.-
9,00 €
Φωτογραφική
Κυττάζω οφθαλμοπορνικά σαν άλλος
Τέλλος Άγρας κι εγώ
την πέτρα του Λυκαβητού
το φως, τα πρόσωπα.
Άπειρα πλάγιες, άπειρα μοναχικές
λήψεις της ζωής —
τόσο καθυστερημένες πια
για εμφάνιση.
1975